Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
2
Placówkęzamieszkiwałajużtylkoczwórkarezydentów
wymagającychstałejopiekipersonelu.Pracownicy
ciągnęlizwykledwunasto-lubdwudziestoczterogodzinne
zmianypokilkarazywtygodniu.Johnwiedział,ktoikiedy
przyjdzienanockę,akogoznówczekadniówkaczy
dłuższazmiana–sprawdzałwszystkonatablicy
zawieszonejnaścianiewkuchni,tablicyzprzyklejanymi
narzepyzdjęciamizałogi.NiektórychpracownikówJohn
tolerował,jednakwiększośćopiekunówirytowała
mieszkańców.Szczególniealergiczniereagowalinatych
tchórzliwychalbotraktującychopóźnionych–tegosłowa
niecierpieliniemniejodsurowychwarzyw–niczym
przygłuchedzieci,paplającychdonichzdrobnienia
podniesionymgłosem.Rozkazównieakceptowali,
ograniczeńrównież,wdodatkuJohnnanajdrobniejsze
zmianywrozkładziedniareagowałagresją.Dlatego
szkoleniedlanowozatrudnionychtrwałoażtrzydni,
zczegoprzezdwaomawianozłożonecharaktery
podopiecznychiprezentowanomożliwescenariusze
wydarzeń,odktórychwłossięjeżyłnakarkach
słuchaczy.
–Ostatniobywalepiej–zapewniaładośćżyczeniowo
Amy,koordynatorkaplacówki,nakażdymzeszkoleń.–
Johnpotrafiiprzeztydzieńniczymwnikogonierzucić,
pozatymniemajużtakiegocela.Todobryczłowiek–
przekonywałaszczerze.–Wcześniejźlemusiężycie
układało.Cieszmysię,żedonastrafił.
