Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
10
Wspólnota-folklor-(re)konstrukcje
teoriidotyczącychmetodykibadańtegotypu,stanowiąpróbęrozpoznanianstop-
niazero”praktykowaniaantropologii.Mowatutajmiędzyinnymiowłączeniu
badanychwprocesbadawczy,zaangażowanieichwzmianęotaczającejrzeczy-
wistościorazrekonstruowaniewspólnotypoprzezpryzmatbadań.
Wydajesię,żebadanianadfolkloremjużjakiśczastemuznalazłysięwwy-
raźnymimpasie.Zjednejstronytradycyjnynnośnik”folkloru-lud,wrazzprze-
obrażeniamicywilizacyjnymiipolitycznymi,czegoprzejawemmógłbyćmiędzy
innymiupadektzw.demokracjiludowych,zostałodesłanydolamusa,zdrugiej
wyraźniemożnadostrzecsymptomypojawieniasięfolkloruwnowychformach
izajmującegoinnestrukturalnemiejscewkulturze.Folklor,tradycyjnierozu-
mianyjakozbiórwiedzyisposobówprzeżywaniaświata,byłniejakopochodną
istnieniapewnejgrupylubwarstwyspołecznej(ludu).Współcześniefolklorstaje
sięmateriąmożliwądowykorzystaniawprocesietworzeniagrupy,tożsamości
zbiorowej,dlaktórejmianownikiemstająsięwspólnesposobywidzeniaświata
ijegoprzeżywania.Takapłaszczyzna,będącapodłożemwspólnotyodczuwania,
możeprzejawiaćsięwstosunkudoteoriispiskowych,traktowanychjakospe-
cyficznaformawiedzyoświecie.Dlategoteżpopularneteoriespiskowekrążące
wsieciczypojawiającesięjakotematyfilmówmogąbyćzarównoźródłemprze-
wrotnejprzyjemności,jakipodstawąbudowaniawiedzyoświecie.Podobniejak
literatura,którejuniwersalnewartości-atakżekrytyczneuwagipodadresem
rzeczywistości-odczytywanewkontekściejejzakorzenieniamogąstaćsięfun-
damentemutrwaleniaczy(re)konstruowaniawspólnotowości.
Kwestiatworzenia,odtwarzaniaipodtrzymywaniatożsamościzapomocą
praktykperformatywnychznajdujesięwobrębiezainteresowaniaantropologii
odkilkudziesięciulat.Stądwniniejszymtomieniemogłozabraknąćspojrzenia
naspołecznewytwarzaniewspólnotowościmiędzyinnymizapomocątańcaczy
podczasnrytualnego”chodzeniadohospody.Problematykatożsamościwiążesię
zprzestrzeniąorazstrategiamiprezentowaniajejzarównonswoim”
,jakinobcym”
,
stąddwieskorelowanezsobąkategorie-tożsamośćprzestrzeniiprzestrzeń
tożsamości(zperspektywyjejnuczestników”tadrugawydajesięważniejsza).
Wiążąsięztymsposobyopowiadania(narracje)omiejscu,atakżepodejmowane
wjegoobrębiedziałaniaiinterakcje,którekonstytuująjegospołeczno-kulturową
dystynkcję-mogąoneobejmowaćnaprzykładpraktykizwiązanezodbywają-
cymisięcykliczniewydarzeniamikulturalnymi(festiwaleitp.).Wdziałaniach
tegotypumożnadostrzectakie,którewspółtworząlubpodpierająokreślony,
dominującywdanejchwilimodelkulturowyiporządekspołeczny,polityczny
czyekonomiczny,itakie,którestanowiąpróbę-choćbychwilowego-ichpod-
ważenia,zanegowania,osłabienia,przeobrażenialubewentualnieukazaniaalter-
natywywobecsystemowejdominanty.Niektórezdziałańpodejmowanychprzez
aktorówspołecznychsąnakierowanenaredefiniowaniewspólnoty,poszukiwanie
jejwewspółczesnymświecielubprzeciwdziałaniejejkryzysowi.Możnajeinter-
pretowaćjakokulturowąformęposzukiwaniawspólnot,utraconychwwyniku
