Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
HannaKrauze‐Sikorska
EPIZOD1
Przestrzeniesamotności
iosamotnieniamłodzieży
wspołeczeństwieposttradycyjnym
Wprowadzenie
Analizującludzkąkulturę,ArnoldGehlenwskazuje,że„polegaona
przedewszystkimnatworzeniuporządkuistabilizacji”(1990,
s.24),aledokonującesięwewspółczesnymświecieprzemianyspra-
wiają,żeporządekistabilizacjawydająsięcorazmniejprawdopodob-
ne,boimczęściejzagłębiamysięw„racjonalnośćbezrozumu”(Mills,
1967,s.181),tymbardziejautystyczniezamykamysięwsobie.Wy-
zwolenieiautonomizacjajednostki,chęć„osobistegospełnienia”(Li-
povetsky,1992,s.13),rozszerzającsięnaobyczajeiżyciecodzienne,
sprawiają,żewiększośćznaschceiśćdrogąswychpragnieńidoko-
nywaćwyborów.Uczeniesięstajesięprocesemcałożyciowym,spra-
wiając,żeokresmłodościwydłużasięistopniowowpisujewspecy-
ficznysposóbsocjalizacji,któraznaczącoróżnisięjednakiod
dzieciństwa,iodświataludzidorosłych.Jean-ClaudeKaufmannpod-
kreśla,żepodstawowącechątejspecyficznejsocjalizacjijestotwarcie,
elastycznośćiniestałośćramokreślaniatożsamości.JApozorniewolne
odwszelkichograniczeńjestwpewnymsensieoddaneniemusa-
memu-młodośćpowstajewprawdziwejafirmacjiindywidualności
(Kaufmann,2004,s.90).
