Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
ŚwiatyrównoległeRW2010
PielęgniarzprzerwałnucenieispojrzałnaRicka,którydopieroterazzauważył,
żemężczyznamawojskowąkurtkę.Ikarabin,wtejchwiliopartyościanę.Rick
poderwałsię,alemięśnieporazkolejnyodmówiłymuposłuszeństwa.
–Spokojnie.–Obcypodniósłsię,wyciągającotwartedłonie.–Nictupanunie
grozi.
Irlandczykskupiłsięnanieznajomym.Mógłmiećkołosześćdziesiątki,oilenie
korzystałzchirurgiikorekcyjnej.Siećzmarszczekpokrywałamutwarz,azarówno
wciemnychwłosach,jakiwkrótkiejbrodziewyraźnieodcinałysięlicznesiwe
pasma.Mówiłpowoliztwardympółnocnymakcentem,pomiędzykażdymidwoma
słowamirobiłkrótkąprzerwę.Wojskowakurtka,terazciemnozielona,maskowała
sylwetkę.Niewyglądałniebezpiecznie.Gdybyniebroń,oczywiście.
–Gdziemojacórka?–Rickstarałsięnadaćgłosowistanowczyton,aleto,co
udałomusięosiągnąć,byłobardziejzbliżonedocharkotu.
–Wpokojuobok.Niejestwdobrymstanie.Panteżnie.–Obcypotarłdłonią
zarośniętypoliczek.–Zapaleniepłuc,pocałunekzimy.Nicdobrego.
–Chcęjązobaczyć.
–Rozumiem.–Tamtennatychmiastskinąłgłową.–Alelepiej,jeślionabędzie
leżeć.Pójdziepanzemną?
Rickpodniósłsięzłóżka.Noginiemalnatychmiastugięłysiępodnimi
upadłby,alenieznajomymężczyznabyłnamiejscu.Silnychwytpomógł
Irlandczykowiutrzymaćrównowagę.
–Ostrożnie.Jestpanbardzosłaby.Iproszęzałożyćcośnawierzch.
–Wszystkowporządku.–Dunhamprzezchwilęusiłowałopanowaćzawroty
głowy,wreszciedałzawygranąiwsparłsięnaobcym.Dałteżsobienarzucićna
plecywojskowąkurtkę.–Wszystkowporządku.
Próbowałiśćsam,alebyłzbytsłaby.Nawetwspartynaramieniustarszego
mężczyzny,zdużymtrudemzdołałwyjśćnakorytarz.
15Echo
