Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Figowiecbyłwspaniały.Rozłożysty,majestatyczny,zgru-
bympniem,pokrytymiękkąskórąkory...Byłotonajpiękniejsze
drzewowcałymEdenie.AdamiEwapatrzylinańzpodziwem.
—NiebezpowoduPanzakazałzrywaniaowocówzjegogałęzi.
Popsućtoharmonijnepiękno…—stwierdziłAdam.
—Jakto?—zapytałaEwa.
—Todrzewopoznaniadobraizła.Jegoowocówniewolno
namspożywać.
—Aledlaczego?
—TakajestwolaPana.
—Aaaa,cóżto?—krzyknęła.Spojrzałapodnogi.Pogładziła
łydkę,októrąotarłosięjakieśzwierzę.Byłodługie,śliskieichoć
pełzałonabrzuchu—szybkie.Błyskawiczniezniknęłowtrawie,
bypojawićsiędalejprzyniewielkimkrzewie.Adampodążył
zawzrokiemEwy.
—To…jakjanazwałemtozwierzę?—zawahałsięprzezchwilę.
—Jestemwężem—wysyczałgad.Trawyrozchylałysię,wąż
falującprzesuwałsięwstronęśrodkaogrodu,gdzierósłfgowiec.
Ewazwielkimzainteresowaniempatrzyłanatozadziwiające
zwierzę.Niewidziałajeszczetakiego.Niebyłlekkijakptak,potęż-
nyjakniedźwiedź,szybkijakkoń...Niebyłteżurzekającopiękny…
Niemogłaznaleźćżadnejpożytecznejcechy,któratłumaczyłaby
jegostworzenie.AprzecieżPanniczegonietworzyłprzypadkowo.
Poczułaprzemożnąchęćzgłębieniatejtajemnicy.
Gadwśliznąłsięnagałąź.Zasyczał.
