Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
pozwala,abyinnizapomnielisięwkontakcieznim.Mahmoodwie,
żeporzuciłcórkęwNowymJorkuisynawBooramie,bomówionich
złatwością,alebezpoczuciawinyibezżalu.Podobamusiętenbrak
emocjiuBerlina,booznacza,żemożnapowiedziećmuwszystko,
jakbymówiłosiędościany–aniśladuzdziwienia,moralizowania,
litościczyobrzydzenia.Berlinmaniewielkieoczekiwaniaipotrafi
pogodzićsięnawetznajwiększątragedią.Derwiszenapadlinajego
klaninajegooczachzamordowalimuojca.Widoksztyletu
podrzynającegorodzicielskiegardłoprawdopodobnienauczyłBerlina,
żenienależykurczowotrzymaćsiężycia.
–Znowuprzywiałciętuwiatr?–pytaposomalijsku.
–Wiatrwrzuciłmipieniądzedokieszeni,sahib.–Mahmoodrzuca
nakontuargarśćmonet.–Dajmipasztecikiczarnąkawę.
–Dobrydzieńnawyścigach?
–Całkiemniezły.
–Ominęłociędziśtrochęatrakcji.Policjadorwałaparuchińskich
marynarzy,handlowaliopiumwswojejkwaterzeprzyAngelinaStreet.
Samiteżsięnimraczyli,dowozupolicyjnegoszlinanogachjak
zgumy,oniitenmłodyzuniwersytetu,cograbebop.Chłopcy
odziołaśmialisię,żeprzynajmniejrazpolicjazajęłasiękimśinnym.
–Chińczycypotrafiądochowaćtajemnicy.Ktośmusiałdonieść.
–Jaktomówilinawojnie,ścianymająuszy.Nicniepozostanie
długotajemnicąwtejkurewskiejzatoce.
Mahmoododstawiapasztecikpodwóchkęsach.Tłustyinieświeży,
alenaszczęścieżołądekmaskurczony,łatwogozaspokoić.
Nastatkachpotrafiłwsunąćwszystko,costałonastole,ipoprosić
ojeszcze,zatoterazjetylkotyle,iletrzeba,abyjegomózguwierzył,
żezjadłposiłek.
–Myślisz,żetennowySomalijczykzGabileyopowiadapolicji
jakieśhistorie?Cośmitubrzydkopachnie.
–Kto?Samatar?Napewnonietengość.Jemukolanasiętrzęsą
nasamwidokwozupolicyjnego.Nienadajesięnainformatora.
–Kapuś–mówinieprzekonanyMahmood.
Obracatosłowowustachjakząb,którywłaśniewyleciał.
Kapusiównienawidzijeszczebardziejniżgliniarzy.Możeszsiedzieć
