Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Innyuczeń,oumyśleraczejścisłym,narysowałprostokątinapisał:„Wprosto-
kąciesądwakątyproste”.Poproszonyouzasadnieniewskazałnajpierwjeden
zkątówprostokąta,zaliczającdoniegodwaprostopadłeboki,apotemwskazał
pozostałedwaboki,tworzącedrugikątprosty.
Czyżmożnaodmówićlogikitakiemupodejściu?Każdykątwymagadwóch
ramion,prostokątmaczteryboki,a4:2=2.Chłopieczałożyłmilcząco,że
żadenbokniemożebyćwspólnymramieniemdladwóchkątów,aprzytym
założeniuwnioskowaniejestpoprawne.Założenierozłącznościkątówwzięło
sięzapewnezdoświadczeniażyciowegoucznia.Podziałydokonywanewżyciu
codziennymsąnaogółwłaśniepodziałaminaczęścirozłączne.
Jesttakżemożliwe,żeuczeńzobaczyłprostokątjakorezultatpołączeniasię
dwóchkątówprostych-tychnaprzeciwkosiebie.
Autoremtrzeciegospostrzeżeniabyłchłopiecraczejprzeciętnypodwzględem
możliwościintelektualnych,alezatożywo,szybkoispontaniczniewygłasza-
jącyswojeopinie.Narysowałonkołoidwieprostopadłeśrednice,pionową
ipoziomą.Napisał,że„wtensposóbkołozostałopodzielonenaczterypołów-
ki”.Policzmy:jednaśrednicadzielikołonadwiepołówki,drugateżnadwie,
a2+2=4.
Jakaśracjawtymjest,tylkokonkluzjajestsprzecznaznaszymiskojarzeniami.
Mywidzimytupodziałnaczteryćwiartki.Zgodzimysięewentualnienapodział
napołówki,alezakażdymrazemtylkodwie:albotepoziome,albotepionowe.
13
