Sztuka nauczania, t. 1

Krzysztof Kruszewski

Uzyskaj dostęp

Zakup książkę

ISBN/ISSN:

978-83-01-14239-1

DOI:

Wydawnictwo:

Wydawnictwo Naukowe PWN

Rok wydania:

2008

Liczba stron:

532

XML:ISBN/ISSN:

ONIX MARC21

Bibliografia:

. Sztuka nauczania, t. 1. Red. Kruszewski, Krzysztof . Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2008, 532 s. ISBN 978-83-01-14239-1

Bibliografia refWorks:

RT Book, Whole

SR Electronic(1)

A2 Kruszewski, K.

T1 Sztuka nauczania, t. 1

PB Wydawnictwo Naukowe PWN

PP Warszawa

YR 2008

SN 978-83-01-14239-1

Bibliografia BibTex:

@Book{ 1769, author = "", editor = "Kruszewski, Krzysztof", title = "Sztuka nauczania, t. 1", publisher = "Wydawnictwo Naukowe PWN", year = "2008", address = "Warszawa", isbn = "978-83-01-14239-1" }

Bibliografia endNote:

TY - BOOK

AU -

ED - Kruszewski, Krzysztof

TI - Sztuka nauczania, t. 1

PB - Wydawnictwo Naukowe PWN

CY - Warszawa

PY - 2008

SN - 978-83-01-14239-1

ER -

Netografia (standard APA):

. Red. Kruszewski, Krzysztof. Sztuka nauczania, t. 1 [baza danych online] Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2008 [dostęp: 30 06 2024]. Dostęp w Ibuk Libra: https://libra.ibuk.pl/reader/sztuka-nauczania-t-1-krzysztof-kruszewski-1769.

edukacja, dydaktyka, wychowanie, uzależnienia, nauczanie, oświata, szkoła, szkolnictwo, agresja

Podręcznik prezentuje oryginalną i uniwersalną propozycję uporządkowania wiedzy pedagogicznej, potrzebnej nauczycielom w codziennej praktyce szkolnej. Uwzględnia problemy wynikające ze zmieniającej się rzeczywistości szkolnej oraz postępu w badani...

Więcej

ISBN/ISSN:

978-83-01-14239-1

DOI:

Wydawnictwo:

Wydawnictwo Naukowe PWN

Rok wydania:

2008

Liczba stron:

532

XML:ISBN/ISSN:

ONIX MARC21

Przedmowa (Krzysztof Kruszewski)12
Rozdział 1. Cele kształcenia (Bolesław Niemierko)18
1.1. Edukacja jako działanie celowe19
1.2. Operacjonalizacja celów kształcenia22
1.3. Klasyfikacja celów kształcenia29
1.4. Cele szkoły a cele ucznia33
1.5. Materiał kształcenia36
1.6. Różnicowanie wymagań41
1.7. Treść kształcenia49
1.8. Planowanie zajęć edukacyjnych51
Rozdział 2. Wyniki kształcenia (Bolesław Niemierko)55
2.1. Sprawdzanie osiągnięć uczniów56
2.2. Metody sprawdzania61
2.3. Narzędzia sprawdzania65
2.4. Jakość sprawdzania83
2.5. Wewnątrzszkolne ocenianie osiągnięć uczniów95
2.6. Egzaminy zewnętrzne103
Rozdział 3. O nauczaniu i uczeniu się w szkole (Krzysztof Kruszewski)110
3.1. Proces dydaktyczny111
3.2. Utrzymywanie ładu na lekcji124
3.2.1. Zapobieganie zakłóceniom125
3.2.2. Nadzorowanie ładu127
3.2.3. Przywracanie ładu128
3.3. Indywidualizacja kształcenia129
3.3.1. Indywidualizacja ze względu na nauczyciela130
3.3.2. Indywidualizacja ze względu na ucznia131
3.3.3. Różnicowanie kształcenia ze względu na cele i materiał136
3.3.4. Sposoby indywidualizowania137
3.3.5. Niebezpieczeństwo etykietowania140
3.4. Program ukryty142
Rozdział 4. Nauczanie i uczenie się faktów, pojęć, zasad (Krzysztof Kruszewski)146
4.1. Nauczanie i uczenie się nazw, faktów oraz faktów zorganizowanych w porcje treściowe147
4.1.1. Praca z uczniami148
4.1.2. Przygotowanie materiału nauczania151
4.2. Nauczanie i uczenie się pojęć i zasad155
4.2.1. Przygotowanie materiału nauczania158
4.2.2. Praca z uczniami158
4.2.3. Nauczanie i uczenie się zasad - informacje uzupełniające161
Rozdział 5. Nauczanie i uczenie się rozwiązywania problemów (Krzysztof Kruszewski)163
5.1. Co to jest problem?163
5.2. Problem a uczenie się168
5.3. Lekcja problemowa170
5.3.1. Przygotowanie materiału nauczania171
5.3.2. Praca z uczniami175
5.4. Uczenie się we współpracy180
Rozdział 6. Metody nauczania (Krzysztof Kruszewski)187
6.1. Prowadzenie pogadanki187
6.1.1. Przygotowanie materiału nauczania190
6.1.2. Praca z uczniami190
6.2. Prowadzenie wykładu192
6.2.1. Przygotowanie materiału nauczania195
6.2.2. Praca z uczniami199
6.3. Kierowanie dyskusją201
6.3.1. Przygotowanie materiału nauczania203
6.3.2. Praca z uczniami204
6.4. Kierowanie obserwacją207
6.4.1. Przygotowanie materiału nauczania208
6.4.2. Praca z uczniami209
6.5. Kierowanie korzystaniem z materiałów źródłowych211
6.6. Kierowanie kształtowaniem się wartości213
6.6.1. Praca z uczniami213
6.6.2. Przygotowanie materiału nauczania215
6.7. Kierowanie nabywaniem umiejętności praktycznych216
6.7.1. Przygotowanie materiału nauczania218
6.7.2. Praca z uczniami219
Rozdział 7. Gry dydaktyczne (Krzysztof Kruszewski)222
7.1. Co to są gry dydaktyczne?223
7.2. Burza mózgów227
7.3. Metoda sytuacyjna230
7.4. Metoda biograficzna232
7.5. Metoda symulacyjna234
7.6. Użyteczność gier239
Rozdział 8. Najpotrzebniejsze zasady dydaktyczne (Krzysztof Kruszewski)241
8.1. Zasady dotyczące materiału nauczania245
8.2. Zasady dotyczące motywacji250
8.3. Zasady dotyczące pracy ucznia254
8.4. Zasady dotyczące zharmonizowania systemów pedagogicznych259
8.5. Zasady dotyczące stosunków społecznych w klasie262
8.6. Zasady dotyczące czynności nauczania265
8.7. Zasady dotyczące warunkowa zewnętrznych269
Rozdział 9. O wychowaniu w szkole (Krzysztof Konarzewski)272
9.1. Pojęcie wychowania274
9.1.1. Kto?278
9.1.2. Jak?278
9.1.3. Co?279
9.1.4. Po co?281
9.1.5. Podsumowanie283
9.2. Szkolne warunki wychowawcze284
9.2.1. Ograniczona kontrola nad wychowaniem285
9.2.2. Prymat zbiorowości285
9.2.3. Prymat nauczania287
9.2.4. Autorytet z zewnętrznego nadania288
9.2.5. Podsumowanie289
9.3. Cele wychowania290
9.3.1. Cel jako funkcja290
9.3.2. Cel jako ideał291
9.3.3. Cel jako zamierzenie294
9.3.4. Podejście psychologiczne297
9.3.5. Podejście socjologiczne299
9.3.6. Wątpliwości i konkluzje308
9.4. Metody wychowania313
9.4.1. Metody sktrukturalne315
9.4.2. Metody sytuacyjne323
9.4.3. Podsumowanie331
Rozdział 10. Niezwyczajni uczniowie (Marta Bogdanowicz)332
10.1. Specjalne potrzeby edukacyjne332
10.1.1. Objawy zaburzeń rozwoju i zachowania338
10.2. Rodzaje zaburzeń339
10.2.1. Niepełnosprawność intelektualna339
10.2.2. Inteligencja niższa od przeciętnej342
10.2.3. Dysleksja rozwojowa344
10.2.4. Zaburzenia neurodynamiczne349
10.3. Diagnozowanie trudności w uczeniu się354
10.3.1. Rozwój umysłowy355
10.3.2. Dysleksja356
10.3.3. Zaburzenia neurodynamiczne358
10.4. Pomoc i terapia psychopedagogiczna359
10.4.1. Dzieci niepełnosprawne intelektualnie359
10.4.2. Dzieci z inteligencją niższą od przeciętnej361
10.4.3. Uczniowie z dysleksja rozwojową362
10.4.4. Dzieci z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej i zahamowaniem psychoruchowym366
10.5. Uczniowie zdolni (Krzysztof Kruszewski)369
10.5.1. Opis369
10.5.2. Postępowanie371
10.6. Kulturowe zróżnicowanie uczniów (Krzysztof Kruszewski)372
Rozdział 11. Problemowe zachowania uczniów (Irena Obuchowska)376
11.1. Zachowania lękowe378
11.1.1. Opis378
11.1.2. Postępowanie381
11.2. Zachowania bierne382
11.2.1. Opis382
11.2.2. Postępowanie384
11.3. Zachowania nerwowe385
11.3.1. Opis385
11.3.2. Postępowanie388
11.4. Zachowania agresywne389
11.4.1. Opis389
11.4.2. Postępowanie391
11.5. Zachowania negatywistyczne394
11.5.1. Opis394
11.5.2. Postępowanie397
11.6. Zachowania autodestrukcyjne399
11.6.1. Opis399
11.6.2. Postępowanie403
11.7. Problemowe zachowania seksualne405
11.7.1. Opis405
11.7.2. Postępowanie409
Rozdział 12. Zbieranie i wykorzystywanie informacji o uczniu i klasie (Andrzej Janowski)411
12.1. Po co poznawać uczniów?411
12.1.1. Pierwsze spotkanie411
12.1.2. Cele poznawania uczniów413
12.1.3. Warunki skutecznego poznawania uczniów414
12.2. Główne sposoby poznawania uczniów416
12.2.1. Obserwacja417
12.2.2. Badania ankietowe418
12.2.3. Wywiad421
12.2.4. Socjometria421
12.3. Poznawanie zespołu423
12.3.1. Struktura zespołu423
12.3.2. Role uczniów w zespole425
12.3.3. Przywództwo w zespole427
12.3.4. Normy obowiązujące w zespole428
12.4. Poznawanie pojedynczych uczniów429
12.4.1. Uczeń jako problem429
12.4.2. Samowiedza i samoocena431
12.4.3. Cenione wartości434
12.4.4. Aspiracje434
12.5. Stosunek do nauki szkolnej436
12.5.1. Stosunek do nauczycieli, przedmiotu nauczania i szkoły jako instytucji436
12.5.2. Strategie uczniów439
12.6. Uczeń w środowisku pozaszkolnym440
12.6.1. Czas wolny i zainteresowania440
12.6.2. Środowisko rodzinne442
12.7. Informacje o własnej pracy nauczyciela443
12.7.1. Różne orientacje i podejścia443
12.7.2. Negocjacje445
Rozdział 13. Nauczyciel jako twórca programu (Krzysztof Kruszewski)448
13.1. Cele449
13.1.1. Cel-funkcja450
13.1.2. Cel-ideał451
13.1.3. Cel-zamiar453
13.2. Materiał454
13.2.1. Dobór materiału454
13.2.2. Układ materiału459
13.3. Proces dydaktyczny462
13.3.1. Czynności nauczyciela i uczniów462
13.3.2. Wyposażenie i materiały dydaktyczne463
13.3.3. Czas464
13.4. Ewaluacja programu465
13.4.1. Ewaluacja przed wdrożeniem programu465
13.4.2. Ewaluacja w czasie użytkowania programu i po skończeniu programu466
13.5. Ograniczenia467
13.5.1. Nauczyciele467
13.5.2. Uczniowie468
13.5.3. Warunki materialne468
13.5.4. Powiązania z innymi programami468
13.5.5. Wymagania władz szkolnych469
13.5.6. Wymagania środowiskowe469
13.6. Diagnoza470
Rozdział 14. Scenariusze (Krzysztof Kruszewski)473
14.1. Prace semestralne474
14.1.1. Ósma kardynalna cnota nauczania474
14.1.2. Opis obrazu - trzy wersje476
14.1.3. Metafora szkoły479
14.1.4. Rejestr wskazówek pedagogicznych483
14.1.5. Gry dydaktyczne485
14.2. Gry dydaktyczne487
14.1.6. Program ukryty487
14.2.1. Manifest szkoły487
14.2.2. Bladaczka wielkim nauczycielem był!492
14.2.3. Ingracjacja498
14.2.4. Przeszczep501
14.2.5. System punktowy. Rozpoznawanie i ocena kompetencji pedagogicznych506
14.2.6. Przyrzeczenie509
14.3. Warsztaty510
14.3.1. Obserwacja pedagogiczna510
14.3.2. Miejsca złe i dobre511
14.3.3. Planowanie lekcji i myślenie w jej trakcie512
14.3.4. Cenzor513
14.3.5. Sytuacje dydaktyczne i wychowawcze na lekcji513
14.3.6. Dyskryminacja ze względu na pleć lub pochodzenie społeczne (typ i rozmiary kapitału kulturowego) w stanowieniu celów edukacji i sprawdzaniu ich osiągnięcia514
14.4. Zadania do poszczególnych rozdziałów515
Literatura dodatkowa518
Indeks nazwisk520
Indeks rzeczowy523

1.4.Celeszkołyaceleucznia

•

poszczególnychkategoriijestwpewnejmierzekształtowaneprzezichrangę

wdanejhierarchii.Naprzykład„rozumieniewiadomości”jestrozumieniem

elementarnymistatycznym–czymświęcejniżpamiętanie,alemniejniż

skuteczneposługiwaniesięwiadomościami–niezaśdogłębnym,filozoficznym

rozumieniemistotyrzeczylubrozumieniempewnejproceduryprzezeksperta.

Gdyprzyjmiesiętaksonomięzaracjonalnąiwygodnąkonwencję,komuniko-

waniewłasnychintencjiwgroniejejużytkownikówbędzieusprawnione.

Taksonomieprzypominająużytkownikomowyższychcelachkształcenia,

wybiegającychpozaposłuszne,alebierneuczestnictwowzajęciach,zapamię-

taniewiadomości,niekwestionowanieprawdinaśladowanienauczycieli.

Jedenzwybitnychdydaktykówmawiał,żewystarczyłabymutylkonajniższa

kategoriaipołączona„reszta”taksonomii.Istotnie,znacznawiększość

typowychzachowańuczniówpodczaslekcjiipytaństawianychimprzez

nauczycielito„uczestnictwo”i„pamiętanie”.Ztegoniewynikawszakże,iż

wartospłaszczyćtaksonomię,redukującwyższecelekształcenia!Wręcz

przeciwnie,wyższecelewymagająszczególniestarannejanalizy.

Taksonomieniewyznaczajątokuanimetodyzajęćedukacyjnych.Owszem,

wychowanieuczestnikazajęćianimatorazajęćedukacyjnychtozadania

czynnościowoodrębne,azapamiętywaniewiadomościwymagainnegorodzaju

ćwiczeńniżrozwiązywanieproblemów.Jednakżelekcjęmożemyzacząćod

(1)informacjiofaktach,(2)próbypokonaniagłównejtrudnościpojęciowej,

(3)elementarnychćwiczeńlub(4)fascynującegoproblemu.Urozmaicenie

tokuimetodyjestznaczniebardziejkorzystneniżnaśladowanietaksonomii

wceluuzyskaniapłynnegoprzejściaodpodstawdospecjalizacji.Wyodręb-

nienieczterechdziedziniopisyposzczególnychkategoriimogąnatomiast

pomócwokreśleniu,jakieczynnościmająbyćwykonywaneijakiesąprzez

uczniówwykonywanewtokuzajęć.

Celeuczeniasięmogąuposzczególnychuczniówtworzyćinnehierarchie

niżujętetaksonomiami.Gdybyporządekkategoriibyłjedynyipowszechnie

obowiązujący,stosunkowołatwobyłobypotwierdzićgoempirycznie:nie

byłobyuczniów,którzy(pomijająctubłędypomiaru)osiągalibycelwyższy

wdanejtaksonomii,nieosiągajączarazemceluniższego.Hierarchiczna

zależnośćwynikówkształceniajestjednakbardzosłaba.Dlaczego?Nato

pytanieodpowieporównaniecelówkształceniazcelamiuczeniasię.

Celeuczeniasię.Definiująccelekształceniajakozamierzonewłaściwości

uczniów,mieliśmynauwadzedziałanieedukacyjnejakowywoływaniewuczniu

zmianuznanychzakorzystneprzezszkołę.Ichdobórprawienigdynieodpowiada

wyobrażeniomipragnieniomuczniów.

Celamiuczeniasiębędziemynazywaćwłaściwości,jakieuczniowiechcą

wszkoleuzyskać.Świadomośćtychcelówmożeniebyćunichpełna,boszkoła

wymuszapodporządkowaniesięprzyjętemuprogramowi,aleuważnaobserwacja

zachowańianalizauzyskiwanychwynikówujawniącharakterystycznezakłócenia

Brak wyników

Sztuka nauczania, t. 1

Treść książki

Znajdź bibliotekę blisko siebie, i uzyskaj dostęp do ebooka w systemie IBUK Libra