Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
42
•
•
•
Rozdział1.Celekształcenia
równoważnych,aleszkoływyższegoszczebla,uczelnieipracodawcydobrze
wiedzą,żetakniejest.
Fikcjawysokichosiągnięć.Jednopoziomowenormywymagańwywołują
zjawiskomasowegorównaniawyobrażeńwgórę(kutymnormom),powodu-
jące,żewogromnejwiększościszkółosiągnięciauczniówwykazywane
podczasegzaminówimierzonezobiektywizowanymimetodamiokazująsię
niższeoddeklarowanychprzeznauczycieli.Nauczycielezajęci„realizacją”
programukształceniazbytłatwoutożsamiająjegoliteręzpoziomemosiągnięć
uczniówimyląsięwoceniepoziomutychosiągnięćczęstoowięcejniżjeden
stopieńszkolny.
Zbytostrakategoryzacja.Ponieważjedenpoziomwymagańprowadzido
dychotomicznegopodziałuuczniów(natych,którzy„opanowali”,itych,
którzy„nieopanowali”przewidzianychczynności),każdybłądklasyfikacji
osiągnięćuczniajestbłędemmaksymalnym(zaliczeniemgodoprzeciwnej
kategorii).Otym,czyuczeńzdałegzamin,decydujeniekiedyjednopytanie
lubjedenpunktwteście.Dramat„tuż-podprogowych”uczniówbywazbyt
wielkiwstosunkudoróżnicy,jakaichdzieliod(rzeczywistegolubumownie
fikcyjnego)spełnieniawymagań.
Ilościowestopniowaniewyników.Wynikiuczniówróżniąsięmiędzysobą
znacznie,awięcszkołystosująskalestopniszkolnych.Przyjednympoziomie
jakościosiągnięćuczniówdodyspozycjipozostajetylkoichilościowe
różnicowanie.Wramachjednejnormyjakościowej(będącejopisemczynności
przewidzianychdoopanowania)tworzysięsztucznieklasydoskonałości
wyniku(np.50%poprawnychodpowiedzinastopień„dostateczny”,70%na
stopień„dobry”itd.),pozbawioneodrębnegoznaczeniatreściowego,czyli
możliwościprzedstawianiazamierzonychosiągnięćjakoczynnościopanowa-
nychprzezucznia.Część(np.50%,anawet30%)uznajemyzacałość,nie
wdającsięwustalenia,cotaczęśćzawiera.
Normywielopoziomowe.Normytereprezentująconajmniejdwustopniową
hierarchięwymagań,coznaczy,iżwymaganianiższemieszcząsięwwymaganiach
wyższych,obejmującychszerszyzakresopanowanychczynności.Whierarchii
wymagańniższepoziomysąwarunkiemkoniecznym,aleniewystarczającym
wyższychpoziomówopanowaniaokreślonychczynności.Takzbudowanajest
skalastopniszkolnych,będącasystememstopnijakoumownychsymboli
(słownych,cyfrowych,literowych)spełnieniaokreślonychwymagańprogramowych.
Uczeń,któryumiecoś„naczwórkę”,potrafi–wzałożeniu–towszystko,coma
umieć„natrójkę”,atakżeto,coróżnidwawymienionestopnieicopromujego
nastopieńwyższy.
Trwałeskojarzenienormwielopoziomowychzeskaląstopniszkolnychjest
jednakniepożądane,gdyżpełnionawszkolewielorakiefunkcje,nietylko
programowe.Dlategowprowadzasięodrębnenazewnictwopoziomówwymagań:
„konieczny”,„podstawowy”,„rozszerzony”,„pełny”i„wykraczający”dlakolejnych
