Book content
Skip to reader controlsSkip to navigationSkip to book detailsSkip to footer
zakończyćrozmowę.Napróżno.
–Toterazjazadamcikilkapytań.Postarajsię
odpowiedziećjaknajbardziejprecyzyjnie–zaczęła
kobieta.–Coczułaś,kiedyweszłaśdoszkoły?
Laylaniechciałazwierzaćsiętejkobiecie,aleuznała,
żeniemawyboru.
–Ból,czułamogromnybólgłowy.Mójumysłpulsował,
jakbybyłwielkim,mózgokształtnymsercem.Zzewsząd
atakowałymniedźwięki,głosy…Przerażałymnie,
bosłyszałamjejakbywśrodkugłowy…–odpowiedziała.
–Amoment,kiedyweszłaśwumysłyuczniów?
Coczułaś,gdydotegodoszło?–zapytała.
Niewyznamci,żemniewyzywali…Nietobie.
–Layla,odpowiedz–ponagliła.–Skrzywdzilicię?
Iznowutrafiławsedno.Dziewczynanienawidziłajej
zato.Spuściłagłowę,boniechciałaokazaćsłabości.
–Przezywalicię?–Podniosłajejpodbródek.–Wytykali
palcami?Nazywaliwariatką?
Laylaznówznalazłasięnaszkolnymkorytarzu,poczuła
gniewinienawiść.
–Niechpaniprzestanie!–zawołaładziewczyna.–Tak,
czułamgniewinienawiść,bowszyscyzemnieszydzili,
chciałam,żebyzdechli–powiedziałagniewnie.
–Tochciałapaniusłyszeć?–burknęła.
Kobietalekkouniosłabrwi,aleniezareagowała.
Itobyłonajgorsze−znowutaobojętność.
–AKateHolmes?–dopytała.
–Kiedyśbyłamojąprzyjaciółką,aleuznała,żejestem
życiowąporażką–odparłasuchoLayla.
Brunetkawyglądała,jakbychciałacośzrobić.Może
przytulićdziewczynę?Poruszyłasięnerwowonakrześle,
aleniepodeszładoLayli.
–Potrzebujeszczegoś?–zapytała.–Możemaszochotę
