Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
—Jestpan!—szepnął.—Doskonale!Niewiemczemu,alemam
przeczucie,żedzisiejszejnocycośsięstanie.Umyślniewyznaczyłem
pokójnaprzeciwmojejsypialni.Ponieważniemogęwymagać,abypan
czuwał,gdyżjestdziśzapewnewyjątkowoznużony,przeprowadziłem
dotegopokojudzwonek.Wrazienajlżejszegoszelestuzaalarmuję
pana...
—Rozumiem...
—Brońpanma?
—Tak.
—Służącymówiłmi,żepanjużzjadłkolacjęnamieście.Nie
częstujęwięcniczym.Odjutrabędziemyjadalirazem.Ateraz,niech
pansiękładziespaćidobrzewypocznie.Siłyprzydadząsięnapóźniej.
Możedzisiejszejnocynicnienastąpi.Agdybynastąpiło,wiemy
corobić...Jutropogadamyspokojnieowszystkim.
Skinąłemgłową.
Gerc,uważając,żeitakdużomipowiedział,poklepałmnie
przyjacielskoporamieniuijużmiałopuścićpokój,gdywtemzawahał
się.Znaćbyło,żenurtujegojakaśmyśliniewie,jak
jąwypowiedzieć.
—Tylko...—bąknąłinieokreślonygrymasprzebiegłpojego
małpiejtwarzy.—Tylko...—powtórzył,unikającmegowzroku
—pośpieszymipannaratunek,oilezadzwonię...
—Zastosujęsiędożyczeniapanabarona!—
—Tak...tak...—Jaczasemwnocywychodzęzmojejsypialni,
bo...bo...—jąkałsię...—zapominamnierazczegoświnnych
pokojach,azresztąprzedpołożeniemsiędołóżka,muszęsię
przespacerować...Wolęotymuprzedzićpana,żebypanniesądził,
żedziejesięcośniezwykłego...iniepośpieszyłzpomocąbez
koniecznejpotrzeby.
—Rozumiem!—znówskinąłemgłową.—Zresztą,naprawdę
jestemzmęczonyisądzę,żezarazzasnętakmocno,iżobudzimnie
dopierodzwonekpanabarona!
—Doskonale!
NatwarzyGercawidaćbyłozadowolenie.Spadłmuwidocznie
zsercajakiściężar.Razjeszczepoklepałmnieswymikościstymi
palcamiporamieniuipozostałemsamwpokoju.
Terazistotniebyłemzaintrygowanydonajwyższegostopnia!Gerc
sprowadziłmniedoswegodomu,abymgoochraniał,ajednocześnie
wyraźniepolecał,żetylkowtedymamsięzjawić,kiedysammnie
zawezwie?Cośwtymkryłosięnapewno.
