Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
16
MonikaKwaśniewska,KatarzynaWaligóra
jakikiedyniesąwstanieimsprostać.Dziękitemusammodeltradycyjnej
męskościujawniasięjakożałosny,nieskutecznyianachroniczny.WTeMan
męskośćzostajecelowoskompromitowanaipoddanakrytyceprzezkobietę
korzystającązestrategiidragowych.OilejednakteledyskSwiftzatrzymuje
sięnapoziomiekrytyki,otyleWorkinProgress,zdaniemStępniaka,propo-
nujedrogęucieczkizklinczutradycyjnejmęskościwstronęqueerowejtoż-
samościwprocesie.SerialMcEnanyadaptujeirozgrywauczucieporażkiiroz-
czarowania,atakżeodrywamęskośćodbiologiczniemęskiegociała.Dzięki
temuzniesionyzostajebinarnypodziałnahomo-iheteroseksualność,który
ustawiałwidzeniemęskościiseksualnościwprzykładachpodawanychprzez
autorówpoprzednichtekstów.
Kolejnączęść,poświęconąfeminizmowi,rozpoczynamyartykułemŁucji
Iwanczewskiej,któratakżezajmujesięmęskością,alewwydaniuprzepełnio-
nymnienawiściąwobecniezależnychkobiet.Badaczkazastanawiasięteż,jak
kobietymogłybyodzyskaćiwykorzystaćafektgniewu.Następnieprezen-
tujemytekstbędącypróbąopisaniasytuacji,wktórejdochodzidoerupcji
iujawnieniagniewuorazinnychbrzydkichkobiecychuczuć.Zamieszczone
wczęściFeminizmartykułypokazujązmianę,jakamożezajśćwprzestrzeni
publicznejdziękizaistnieniuwjejobrębieemocjidotejporymarginalizo-
wanych,niedopuszczanychdogłosu,międzyinnymiztegopowodu,żena-
leżądokobiet.
ŁucjaIwanczewskawartykuleLaboratoriagniewu–teatr,krytycznośćispo-
łeczeństwostawianastępującątezę:nJeśligniewurządzanamświat,abankami
gniewuzawiadująbialimężczyźni,znajdujemysięwmomencie,wktórym
potrzebujemyinnegogniewuiinnychsposobówjegoorganizacji”13.Autorka
zaczynaodprzywołaniaróżnychmetodologiipróbującychrozpoznaćspo-
sóbfunkcjonowaniagniewuijegomiejscewewspółczesnejsferzepublicznej.
PowołującsięnaJoannęKrakowską,diagnozujetakżepolskiteatrkrytycz-
ny.Zauważa,żeprzezlatarozpoznałonpotencjałrozczarowania,frustracji
iwściekłościtkwiącywosobachmającychniskistatusekonomicznyiogra-
niczonąpotrzebęlubmożliwośćposzerzaniaswojegokapitałukulturowego.
Mimożeartyścistawialinatemattychgruptrafnerozpoznania,nietrakto-
walijednakichczłonkówjakpartnerówwrozmowie,alejakobiektybadań.
Niemogliwięcprzeciwdziałaćzawłaszczeniuuczućtychgrupprzezresenty-
mentalnenarracjeprawicy.Równocześnieteatrkrytycznywmałymzakre-
siezajmowałsięrozpoznaniemireprezentowaniemgniewu,którymieliby
powódodczuwaćjegolewicującytwórcyiwidzowie.Teatrwograniczonym
stopniuszukałjęzykaichoreografiiinnychgniewów,naprzykładgniewu
13Ł.Iwanczewska,Laboratoriagniewu–teatr,krytycznośćispołeczeństwo,tekstzawarty
wniniejszymtomie,s.115.
