Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
OdAutora
Książkata,pomimojejznacznejobszerności,powstaławłaściwie
przypadkiem.Pracującnadmonografiąpoświęconąmyślipolitycznej
ReformacjiiKontrreformacjiXVI–XVIIwieku,bezprzerwymusiałem
cofaćsięibadaćźródłamyślipapalistycznej,jakżecharakterystycznej
dlapisarzykontrreformacyjnych.Tebadaniaustawiczniekierowały
mniedoŚredniowiecza,podobniejakiposzukiwaniagenezy
protestanckiejmyślipolitycznej.Zdecydowałemsięwięcnapisaćduży
rozdziałwstępnyotejproblematyce.Rozdziałnietylkowyszedłduży,
alemiałciągłątendencjędodalszegopęcznieniairozrastaniasię.
Wkońcuzdecydowałem,bypozwolićmujeszczepodrosnąć.Efektem
jestksiążka,którąmająPaństwowręku,poświęconapapalistycznej
koncepcjiwładzyodroku1073(elekcjaHildebrandanapapieża)
do1378(WielkaSchizmaZachodnia).
Tematykamyślipapieskiej,papalistycznejijejprzeciwnikówbyła
jużprzezemnieporuszanaprzyokazjiintrygującejmnieproblematyki
współczesnejzachodnioeuropejskiejmyślipolitycznej,
gdyzajmowałemsiękwestiamiradykalnegorozdziałurozumowej
filozofiipolitycznejLeoStraussaodopartejnaObjawieniu
ipogardzającejracjonalnościąteologiipolitycznejCarla
Schmitta.Zajmowałamniedystynkcjaźródełkonserwatywnejrefleksji
natę,któraczerpieztradycjiAten(liniaracjonalistyczna)inatę,która
maswojągenezęwtradycjiJerozolimy(liniafideistyczna).Jużwtedy
zwracałemuwagę,piszącopojawieniusięarystotelizmuiawerroizmu,
że„wXIIIwiekuwEuropiemiałamiejscekatastrofaorandze
kosmicznej,chociażprawienikt–pozawąskimikręgamiteologów
zSorbonyipółnocnowłoskichuniwersytetów–tegowtedy
niezauważył”[1].Oilewcytowanejksiążcezajmowałemsięrefleksem
tejkatastrofywmyślipolitycznejXXwieku,takterazzająłemsię
zbadaniemjejistoty.
Możnawięcpowiedzieć,żebyłyliczneprzesłanki,które
–niezależnieodsiebie–popychałymniedozajęciasięmyślą
mediewalną,czylizagadnieniami,którymipolitolodzyzwykle
rzadkosięinteresują.Tak,autorniniejszejksiążkiniejest
zwykształceniahistorykiem–mediewistą,leczpolitologiem,który
zabłądziłwswoichposzukiwaniachnaukowychicofnąłsięmniej
