Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
terzeczywistościwsposóbmityczny),jakiprzezwydarzeniaoraz
postacizeStaregoTestamentu,awkońcuprzezswegoSyna.
Wrazzupływemczasuirozwojemteologiinastąpiła
koniecznośćczęstszegokonfrontowaniasięchrześcijaństwa
zsystemamimyślipogańskiejorazzheterodoksyjnymignostyckimi
ruchamichrześcijańskimi,cosprawiło,żeakcentwujmowaniu
Objawieniaprzesuwałsięzszerokorozumianegowydarzenia
zbawczegowstronęwiedzyoBoguiJegowytycznychdla
człowieka.Trzebabyłobowiem„arsenału”ujmowanychliteralnie,
konkretnychtwierdzeń,któredefiniowałyprawowiernośćimogły
stanowićprzedmiotsporówapologetycznych.Dodatkowo,miejsce,
jakiezajęłateologianaśredniowiecznychuniwersytetach
predysponowałodotworzeniazdoktrynychrześcijańskiejkatalogu
prawd,nadktórymidebatowano,ustalanoichwewnętrznąlogikę
iporządek.Operowanoprzytymksięgami
sentencji[2],awypowiedzizpoprzedniejepokiodzierano
niejednokrotniezkontekstówiprzedstawianojakonormatywne
sformułowania,powstałezinspiracjiDuchaŚwiętego.Rodzącesię
wtymprocesiewewnętrznesprzecznościignorowanolubszukano
narzędzidoichprzezwyciężenia[3].Kluczemhermeneutycznymdla
pojęciaObjawieniabyłowięcpojęcieprawdy,rozumianejjuż
jednakniewsensieosobowym,jakorelacjazBogiem,ale
tekstualnie,jakodoktryna.Możnapowiedzieć,żewtakimujęciu
traktowanohistorycznyobrazświatajakoelementdoktryny,
zamykającwpewiensposóbdrogędomodyfikacjiwyrażeń
teologicznychwrazznowymiodkryciaminaukowymi.
WtęoptykęwpisujesięorzeczenieSoboruTrydenckiego(1545–
1563),gdziewdekrecieSa
cro
sanctaczytamy,żeczy
stą
Ewan
ge
lię
najpierwwłasnymiustamiogłosiłnaszPanJezusChrystus,anastępnieprzez
swoichapostołówpoleciłgłosićkażdemustworzeniujakoźródłowszelkiej
zbawiennejprawdyinaukidotyczącejobyczajów(por.Mt28,19n;Mk16,15n).
[Sobór]dostrzegarównież,żeprawdatainaukazawierająsięwksięgach
spisanychiwtradycjachniepisanych,które–przyjęteprzezapostołówzust
samegoChrystusabądźprzeznichsamychprzekazanejakbyzrękidoręki(por.
