siędrogowskazemdlanapisaniatejpracy.AlfonsFaufau,czyliPapa
Apon,opisałistnienienierozerwalnego,podtrzymującegożycie
itożsamośćwyspiarzywęzłarelacjimiędzyziemią,morzem
iczłowiekiem.Ludzie,którychpoznałamnaTahiti,niejednokrotnie
opowiadaliizaświadczaliotymswoimiczynami,choć
wieloaspektowośćzjawiskaijegoznaczenieumykałymojejpercepcji.
Wtejksiążcechcęrozwikłaćtenwęzeł:kolonialnąhistorię,
konsekwencjejegobrutalnegozrywaniaiwspółczesnepróby
ponownegosplatania.Opowiemoutracieiodbudowierdzennego
sposobukonstruowaniaświataopartegonawielowymiarowych
relacjach,którenazywamwtejpracynati,aktóre–jaksądzę
–sąwznawianenazasadzierekonekcji,wwarunkach
postkolonializmu,globalizacjiidestabilizacjiekologicznej.
Punktemodniesieniadlatychrozważańjestoddolny,rdzenny
aktywizm,zilustrowanydziałalnościądwóchstowarzyszeń,zktórego
pierwszeHaururu(powstałew1994roku)opiekujesię
przedchrześcijańskimiświątyniamimarae,adrugieFa’afaite
teAoMā’ohi(założonew2009roku)zajmujesięodnowążeglugi
napirodzepełnomorskiej–va’a.Zarównomarae,jakiva’astanowią
jedneznajważniejszych,aleteżnajbardziejzniszczonychwdobie
kolonializmuichrystianizacjielementówpolinezyjskiegoświata,które
wiążąrelacjewyspiarzyzziemiąimorzem.Odzyskiwanieichdla
współczesnegoTahitijestjednymzgłównychpostulatówwpisujących
sięwdziałaniaaktywistów,zktórymipracowałam.Interesujemnie
znaczenie,jakienadająoniwspomnianymrelacjom.Tymsamym
odniosęsiędoogólnychpytańowspółczesnemiejsceczłowieka
wprzyrodzie(niekonieczniewcalego„otaczającej”)orazoto,
cooznaczazamieszkiwaćwyspęiocean,atakżejakiemożliwości
koncepcjotwórczeipoznawczemożeprzynieśćmyśleniebiorącepod
uwagętakibyt,jakimjestmorze,jegomateria,przestrzenie,ruchoraz
przypisywanemutubylczeznaczenia.Osadzętekwestiewlokalnych