(marae),„działaniaanimacyjne”wzabytkowychbudowlach,aranżacja
przedkolonialnychceremonii,monitorowaniestanurzeki,dolinyiplaż
lubpodejmowaniemorskichwypraw–nabierajądużogłębszych
znaczeńisączęściąszerszegoprojektuspołeczno-ekologicznego,
zdefiniowanegoprzezwyspiarzyiwwyspiarskisposób.Uważam,
żewspółczesnepraktykizwiązanezruchemprzebudzeniakulturowego
naTahitimożnascharakteryzowaćwkategoriachciągłegobudowania
relacjimiędzytożsamością,historią(rozumianąrównieżjako
postrzeganiekategoriiczasu:przeszłości,teraźniejszościiprzyszłości),
środowiskiem,duchowością,ludźmiiprzestrzeniąlądowąoraz
morską.Stawiamrównieżtezę,żeoddolnedziałanianarzeczochrony
środowiskaiprzebudzeniakulturowegoMā’ohisąnierozłączne
icharakteryzujązjawiskoopartenarekonekcjidwóchsztucznie
wydzielonychświatówludziinie-ludzi,wyrastającezpolinezyjskiej
ontologiiistanowiącezarazempróbęodpowiedzinanajtrudniejsze
problemywspółczesności.
Większośćpodejmowanychprzezemniezagadnieńwypłynęła
zbadańterenowych,sąoneparafraząpytań,którezadająsobiemoi
tahitańscypartnerzyipartnerkibadań:„kimjesteśmy?”,„corobimy
naszemucanoe[2]?”(czyli:cosiędziejeznaszymśrodowiskiemijak
tonanaswpływafizycznie,społecznie,duchowoikulturowo?),
„dlaczego–jakmówiono–naszakultura«zasnęła»?”,„gdziejej
szukać?”,„jakjąbudzić?”.Stądwywodzępytaniaoprzyczyny
icharakterwspółczesnegokryzysutożsamościkulturowej,takczęsto
przywoływanegoprzezmoichrozmówców,orazjegorelacje
zproblemamiekologicznymi.Starającsięśledzićtahitańskie
ujmowanierzeczywistości,pytamwięc:czymjestdlaaktywistów
węzełmiędzyziemią,morzemiludźmi?Cosięznimstałowtrakcie
kolonializmuijakimatowpływnawspółczesnośćiwizjęprzyszłości
wyspiarzy?Jakijestzwiązekmiędzytożsamością,„naturą”,
postkolonializmemiszerokopojętąmobilnością?Jakrekonstruujesię