Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
uczestnictwowkażdymzetapówtworzeniaspektaklu.
Jeślibędziejedynieinstruktażystą,anieaktywnym
iautentycznymprzewodnikiemgrupy–przegrawszystko.
Pedagog,którydecydujesięsięgnąćposztukęteatralną,
musiwpierwsamsobieodpowiedziećnapytanie,czyjest
wstaniewyjśćzestrefykomfortuiwrazzmłodzieżą
przećwiczyćkwestieiruchsceniczny,pochylićsięnad
puszkąfarbyiwłasnoręczniepomalowaćfragment
dekoracji,pochwycićmikrofon,amożenawet,porzucając
wstydorazcałąmasęzahamowań,którerządząaktorem-
amatorem,założyćprzebranie,gdywostatniejchwili
przedpremierąokażesię,żepotrzebnyjestdubler.
Śmiemtwierdzić,żejeżeliwychowawcanawłasnej
skórzenieprzeżyjenapięcia,jakietowarzyszyjegogrupie
zakulisamitużprzedwystępem,inieposmakuje
wrażenia,jakienacałymcielewywołujeoddechwidowni,
wyczuwalny,kiedystoisięnascenie,niebędziewkwestii
teatrudlamłodzieżyautorytetem.Bodobrywychowawca
jestwymagającym(przedewszystkimodsiebie)
trenerem,którynietylkokorygujezaburzonesfery,ale
przedewszystkimkompensujebrakidanegodziecka,
prezentującjegomocnestrony.Niestawiasiebie
napiedestale,gdyżjakkażdyczłowiekpopełniabłędy,
potrafidaćwychowankomprzestrzeńdotego,aby
uczestniczyćwkoncepcyjnymetapieprzygotowania
spektaklu,pozwalającsięzaskoczyćtrafnościąpomysłów
młodychludzi–niekiedyprzewyższającychokrokmilowy
jegorozumowanie.Właśnietecechyczyniązniego
godnegozaufaniaprzewodnika–niekumpladozabawy,
leczotwartynasugestiedrogowskaz.Boabymócgrać
wewspólnymspektaklu,trzeba…współgrać,cozdajesię
