Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
przyjacielaBertolda.Mamynadzieję,iżusuniemywkrótce
przeszkodę,jakawasoddalaodołtarza.ZarazpoNowym
RokuudamysiędoRzymu,abyprzyozdobićnaszągłowę
koronącesarską.Przytejsposobnościzałatwimysprawy
naszychprzyjaciół.TymczasemufajcieBertoldowi.
Zwróciwszysiędoswoichdoradcówrzekł:
–Zechciejcienamniezaczekaćwsalirycerskiej.
KiedyHenrykoddaliłsię,damydworuskwapliwie
otoczyłyJudytę.Każdaznichchciałaotrzećsię
owybraną,zktórąpotężnywładcatakdługoiżyczliwie
rozmawiał.Wszystkiezapewniałyjąodozgonnej
przyjaźni,oniekłamanymszacunku,jakiżywiłydlajej
cnoty,apomiędzysobąchichotałyszepcząc:
–Henryksprzykrzyjąsobierychło.Jestonadlaniego
zagłupia,zanudna.
Zamiarkróla,byudaćsiędoRzymu,zadziwiłjego
przyjaciół.Nicdotądotympostanowieniuniewiedzieli.
–Słyszałeś?ChcejechaćdoRzymu–mówiłbiskup
spirskidoUlrykazGodesheimu,wchodzącznimdosali
rycerskiej.
–Domyślamsię,iżodcesarzowejAgnieszkiznów
przyszłypłaczliweskargi–odpowiedziałpalatyn.
–Tastaradziwaczkamogłabysięrazuspokoić.Kiedyjej
dobrzezmnichamirzymskimi,niechsiedzispokojnieinie
wścibiapobożnegonosadonieswoichrzeczy.Gotowa
nam,zbytgorliwątroskąozbawienieduszysyna,
pokrzyżowaćwszystkieplany.
–GdybyHenrykpojechałdoRzymubezdostatecznej
siłyzbrojnej–rzekłbiskup–Hildebrandzacenękorony
cesarskiejwyłudziłbyzniegouznanieswoich
rozporządzeń,anatoniemożemysięzgodzić.
–Musiałbyśostrzycładnewłoski–żartowałpalatyn
–ipiaćprzezkilkatygodnipsalmywjakimśascetycznym
klasztorze,zanimHildebrandprzywróciłbyciędołaski.
Byłabytowłaśniezabawkadlaciebie.Jakcisięzadaje,
mężuświątobliwy?
