Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Jeszczenienawielkąskalę,aletozaczynasiędziać.Chęć
wysłuchaniaprzyświecaAgnieszcePinderzeiNataliiSłaboń
zMuzeumSztukiwŁodziorazzwiązanejzeStowarzyszeniem
TopografieMarcieMadejskiej–razemkoordynująnagrywanie
wywiadówbiograficznychzludźmi,którzypracowalilubbyli
worbiciemuzeumwostatnichsześćdziesięciulatach.Transkrypcje
dwudziestupięciurozmówzinterpretowalipisarkiipisarzitak
powstałaksiążkaProszęmówićdalej.HistoriaspołecznaMuzeum
SztukiwŁodzi.
–Nasirozmówcyniepewnieprzystępowalidowywiadów–
przyznajeNataliaSłaboń.–Sądzili,żeniemająnicciekawego
dopowiedzenia.
Poto,bywysłuchaćhistoriipracownikówdziałutechnicznego,
kuratorxTomekPawłowski-JarmołajewwymyśliłxwystawęZmiana
ekspozycjiwbiałostockiejgaleriiArsenał.Miałabyćswegorodzaju
dialogiemBartkaBuczka–artysty,którypracujejakomontażysta
wystaw–zJarosławemTrojanem,wieloletnimtechnicznymArsenału.
Trojanniespodziewaniezmarł,więcartystaikuratorxprzebadali
tajemnicepokojunumerczterystaosiem,czylipoddaszaArsenału,
gdzieurzędujątechniczni.Ichopowieściinarzędziacodziennejpracy
przysłużyłysięnarracji,aleZmianaekspozycjinajwięcejmówiła
oBartkuBuczku.Podczaswernisażuioprowadzaniakuratorskiego
innimontażyścichowalisięzaplecamipubliczności.Bo,pozwólmy
sobienastylistycznyzawijas,woląbyćoczytaniimóckrytykować.
Bezzawijasówchodzioto,żeosobyodlatpracującenazapleczach
chcąpozostaćtam,gdziesą.Artystki,kuratorzy,dziennikarkiłapią
wżaglewiatrzmian.Emancypacjęodmieniająprzezwszystkie
przypadkispołecznychnierówności.Równiejsiemancypują,nie
pytającemancypowanychozdanie.Aci,przyzwyczajeni
doutrwalonychreguł,częstopoprostuwolązostaćwdrugimszeregu.
Znająswójfachiwiedzą,żebeznichanirusz.
KatarzynaFidos,któraprzezprawiedziesięćlatprowadziłabufet
wwarszawskimTeatrzePowszechnym,wrozmowiedla
„Dwutygodnika”mówiła,żemusiuważaćnanastrojeaktorów–przed
premierą,gdywszyscysązdenerwowani,zadaniepytania
wnieodpowiednimmomenciemożewywołaćspięcie.„Chcę,żeby
