Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
8
Zamiastwprowadzenia
łachposzczególnych18rozdziałów.Teautobiograficzneszkiceniesą
dokumentemhistorycznym,pomimosporegowysiłkuzmojejstrony,aby
zachowaćobiektywizmiwiernyopiswydarzeń.Zarównonazwiska,jak
idatybyływeryfikowanewdostępnychmateriałachsekretariaturekto-
raczyArchiwumUJ.Biuletynrektorabyłwydawanywlatach1985–95
jakoInformacjaSekretarzads.Prasowych(redakcjaHelenaByrska),
aodroku1996jakoActaUniversitatisIagellonicae(redakcjaMonika
JaglarziLeszekŚliwa).
Zachowałysięmojeroboczenotatkiprowadzoneod1984rokuwko-
lejnychbrulionach,któresłużyłymidozapisywaniawnioskówzrozma-
itychspotkańirozmówwdanymdniu.Aleprzyichlekturzespotkało
mnierozczarowanie:sąoneniekompletneibezjakiejkolwiekhierar-
chiiważnościwydarzeń;pozamożliwościąweryfikacjidatokazałysię
małoprzydatnezpowoduskrótówmyślowychiautocenzurywynikającej
zobawy,abyniedostarczaćinformacjiosobomniepowołanym.Zeszyty
tesątakżeświadectwemDsamotnościnagórze”–gdyniemamożli-
wościpodzieleniasięodpowiedzialnościąprzypodejmowaniutrudnych
decyzji.Dzisiajterozterkiczęstowydająsięśmiesznelubnawetżałosne
iażniechcesięwierzyć,jakbardzomogływówczasbyćdokuczliwe.
Natomiastnieoczekiwaniecennymmateriałemfaktograficznymokazały
sięmojecorocznepowakacyjnekomentarzedotycząceminionegoroku
akademickiego,aspisywanezwyklewostatnichdniachsierpniawna-
szymletnimdomuwKrzczonowie.
Przypisaniuwspomnieńniebezpiecznajestzarównoświadoma–jak
ipodświadoma–autocenzura,któraprowadzidopomijanialubwybie-
laniaprzykrychwydarzeń,przezcoichopisysączęstomałoobiektyw-
ne,abiografiastajesięhagiografią.Trudnymproblememjesttakżese-
lekcjaobrazówiliterackisposóbichprzedstawiania.Wydajemisię,że
dlaautoraopowieściowłasnychprzeżyciachutrzymaniesięnawąskiej
ścieżceliterackiej–międzybanałemakiczem,międzydokumentarnym
zapisemainterpretacjąfaktów–jesttrudnedoosiągnięciaimożnatylko
liczyćnawyrozumiałośćczytelników.Wytłumaczeniawymagatakżenie-
jednorodnośćtekstu:pierwsze7rozdziałówmacharakterbiograficzno-
-wspomnieniowy,natomiastwdalszychcorazwięcejmiejscazajmuje
dokumentacjafaktograficzna.
Noipytaniezasadnicze–dlaczegotylemiejscapoświęcamopiso-
wibadańnaukowych,jeślitosąwspomnieniarektora?Odpowiedźjest
banalna–takiebyłomojeżycie,naukabyłazarównoprzyjemnością,
jakiucieczkąodcodziennychobowiązków,byłajaknarkotyk.Alejeśli
