Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
duthéâtrefrançais
)i
Praktykateatru
.Pierwszymiał
poruszaćzagadnieniamaterialneiprawne,takiejak
sposóbfinansowaniaprzedstawień,kontrolaichtreści
(d’Aubignacpostulowałstworzeniecentralnegourzędu
IntendentaTeatrówdysponującegoprawemoceny
wszystkichwystawianychwkrólestwie
dramatów61),społecznystatusaktorówitp.Drugi
dotyczyłwyłączniedramatopisarskiegorzemiosła.Praca
nadtymidziełamizostałazakłócona:nieokiełznany
wwyrażaniuswoichopiniid’Aubignac(Tallémantdes
Réauxmówiłonim,że„całyjestzsiarki”,aChapelain,
żeto„umysłzognia”62)popadłwniełaskęRichelieu
zirytowanegoobcesowąkrytykąjednejztragikomedii
swojegoulubionegodramatopisarza,Desmarets’a
deSaintSorlin.Autor
Praktyki
przypłaciłtoklęskąstarań
oprzyjęciewszeregiakademikówfrancuskich
(niezrażony,wjakiśczaspóźniejspróbowałpoprostu
założyćkonkurencyjnąAkademię,cojednakskończyłosię
niepowodzeniem)orazsymbolicznymwygnaniem.
Richelieuumarłniedługopotym,więcniezdążył
pogodzićsięzniedawnymprotegowanym.Teatralne
rozprawytegoostatniegopowędrowaływówczas
nakilkanaścielatdoszuflady:
Praktykateatru
ukazałasię
dopierow1657roku,a
Projekt
nigdyniedoczekałsię
planowanegorozwinięcia.Jegoskrócona,
kilkunastostronicowawersjastanowiłaapendyks
pierwszegowydaniasiostrzanegotraktatu.
Odpoetykidopraktyki
Wspomnianedotychczasintelektualneosiągnięcia
Hédelinapozwalająoczekiwaćpo
Praktyceteatru
oryginalnegoujęciazagadnieńpoetyki.Należychyba
uznać,żeitymrazemniezawiodłaskłonnośćautora
doformułowanianiebanalnychwizji.Traktatstanowi
pierwszytakobszernywykładodramacie,zrywający
otwarciezporządkiemustalonymprzezArystotelesa.
Tasiatkapojęciowa–dominującaprzezkilka
humanistycznychpokoleń–wysuniętazostaławszóstym
rozdzialegreckiej
Poetyki
,gdziewyodrębnionosześć
