Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
składnikówtragedii:fabuła(
mythos
),charaktery
(
ethos
),myślenie(
dianoia
),wysłowienie(
leksis
),śpiew
(
melos
)ioprawasceniczna(
opsis
).Towedletegoplanu
postępujeChapelainwswoichmowachiLaMesnardière
w
Poetyce
.
ZarównofunkcjonującewobrębieprojektuHédelina
podstawowekategoriekrytyczne,jaki,wkonsekwencji,
linearnaorganizacjawykładuopracowanezostałyzkolei
podkątemsystematycznegoiwnikliwegoprzebadania
dynamikiprocesuodbioruorazjejwpływunatechnikę
dramaturgicznąwnajbardziejkonkretnym
wymiarze63.D’Aubignacpodkreśla,żejegocelemnie
byłodostarczeniepoetykianiteoriiteatru:„Bardzowiele
rozprawianooznakomitościutworudramatycznego,
ojegopochodzeniu,postępie,definicji,rodzajach,
jednościdziałania,mierzeczasu,pięknościzdarzeń,
odczuć(
sentiments
),obyczajów(
moeurs
),językaiwielu
innychpodobnychsprawach,wyłączniewogólności,
conazywamteoriąteatru.Leczcodospostrzeżeń,które
należałopoczynićodnośnietychpierwszychzasad,jak
codozręcznościprzygotowaniazdarzeń,powiązania
scen,przerwmiędzyaktamiistuinnychosobliwości,nie
pozostałonamzestarożytnościżadnepismo,apisarze
nowożytnimówiliotymtakniewiele,iżuznaćmożna,
żenienapisaliniczegowtejmaterii.Otoconazywam
praktykąteatru.Leczjeślistarożytninienapisali
opraktyceteatruniczego,stałosiętakbyćmożeztego
względu,iżbyłaonawichczasachpowszechną.Dlatego
niesądzili,bykiedykolwiekstaćsięmiałanieznaną.Tak,
jeślitylkoprzeczytasięichdziełainamyślinad
biegłością,którąposługiwalisięwkażdymmiejscu,łatwo
jąodkryć.Leczwiększośćnaszychnowożytnychnieznała
jej,wzgardziwszyutworamitychwielkichmistrzów”64.
Zwłaściwąswoimczasommieszankąfascynacji
nowościąipotrzebyoparciawtradycjiautorpodkreśla
oryginalnośćpowołanejprzezsiebiedożycia,zupełnie
nowej(wsferzeintelektualnychformuł)azarazem
wielowiekowej(wdziedziniezastosowania)dyscypliny
wiedzy.Wcentrumprojektupraktykiteatruleży
