Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Niechciędiabli,Leister.Nawetnamomentniemogęwyrzucićcię
zgłowy.
–Jeszczejeden?–zaczepiłamkelnera.Wiedziałam,żeprzeginam,
alewkońcutomojaimpreza,więcchybamamprawonapićsiętego,
nacomamochotę,nie?
Iwmomencie,wktórymwłaśniemiałamtozrobić,niewiadomo
skądpojawiłasięjakaśdłoń,którapowstrzymałamnie,odbierając
kieliszek.
–Wydajemisię,żedośćjużwypiłaś–oznajmiłjakiśgłos.
Tengłos.
Podniosłamwzrok.Tobyłon–Nick.Wystrojonywkoszulę
ieleganckiespodnie,zlekkozmierzwionymiwłosami,zbłękitnymi
oczamibłyszczącymiodprzepełniającychgoipowstrzymywanych
uczuć,alejednocześnieabsolutnieuszczęśliwiony.
–OBoże!–wykrzyknęłamizasłoniłamustadłońmi.Najego
twarzypojawiłsięuśmiech,tenuśmiech.Sekundępóźniejrzuciłam
musięwramiona.
–Przyjechałeś!–wykrzyknęłamzpoliczkiemprzytulonymdojego
policzka,przyciskającgodosiebie,wdychającjegozapach,
odzyskującpoczuciepełni.
Ścisnąłmniemocno,nareszciebyłamwstanieoddychać.Byłtu,
mójBoże,byłturazemzemną!
–Tęskniłemzatobą,Piegusie–wyznałmidoucha,żebyzaraz
odchylićmojągłowęwtyłiznaleźćustamimojeusta.
Poczułam,jakbudząsięmojezakończenianerwowe.Minęło
czternaściedługichdni,odkądporazostatniczułamjegowargi
namoich,adłonienaciele.
Odsunąłmnieodsiebieiogarnąłmniecałąpożądliwym
spojrzeniem.
–Prześliczniewyglądasz–zamruczałchrapliwymgłosem,
otaczającramionamimojątalięiprzyciskającmniedosiebie.
–Cotyturobisz?–zapytałam,powstrzymującchęć,bydalej
gocałować.Wiedziałam,żeniemożemyniczrobić–wkońcu
byliśmyotoczeniludźmi,awpobliżukręcilisięnasirodzice…
Stawałamsięnerwowa.
–Nieprzegapiłbymtwoichurodzin–zapewniłmnieijegowzrok
znówzacząłwędrowaćpomoimciele.Czułam,jakmiędzynamibudzi
sięniewidzialnaenergia.Nigdywcześniejnierozstawaliśmysięnatak
długo,przynajmniejodkądzaczęliśmysięspotykać.Przyzwyczaiłam
się,żejestzemnąprawiecodziennie.
