Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
sentymentalnie.
Hinesspojrzałnaniegopodejrzliwie.
–Aaa,ktościcośmówił?
–Oczym?–zdziwiłsięJakub.
–Otym,żechcęcięocośpoprosić?
–Poprosić?
–Wiem,dobrzewiem,żejużzachwilębędzieszmiał
nagłowieswojesprawy.Aletojesttakaszczególna
historia.Iszczególnaprzysługa.Tenczłowiekzgłosiłsię
domnieparędnitemu.Ipowiemci,żeodsamego
początkumyślałem,żetojestsprawadlaciebie.Nie,
niczegomunieobiecywałem–szybkododałHines,
widzącpopłochwoczachJakuba.–Alemyślę,żejaksię
dowiesz,ocochodzi,tosamsiętymzainteresujesz.
Pozatymnadajeszsiędotegoidealnie.Jakniktinny.
–Paul,niekokietuj.Znamysię,jaksammówisz,już
bardzodługo.Beztychtwoichkwiecistychwstępów.
Mów,ocochodzi,iniekręć.Obajjesteśmy
prawnikami.
–Ojoj,jakispryciarz–zauważyłHinesizaczął
streszczaćsprawę.
PodłużejchwiliJakubprzerwałmonolog:
–Alejasięnatymnieznam.Zajmowałemsię
przecieżimigrantami.Iwogólesiędotegonie
nadaję...
AlePaulniereagowałnajegoprotesty,tylko
kontynuowałopowieść,którejJakubjużnieprzerywał,
słuchajączrosnącymzainteresowaniem.
–Chybazdurniałem,prawda?–poskarżyłsięJakub
swemuodbiciuwlustrze.
Odpowiedźniepadła,aleprzecieżjąznał.Tonie
byłakwestiaasertywności.Chciałsięzgodzić,
botooznaczałodalszyzwiązekzawodowyzkancelarią.
Nieostatecznezerwanie.Widaćniebyłjeszczegotów
naostateczność.Złapałwięcdesperackotychparę
nitek,żebyszybkospleśćjewlinęratunkową.
Poprostusiębał,cogoczeka.Wzamianwolałsięzająć
tądziwnąsprawą,któraoparętygodniodwlecze
momentrozstaniazestarymżyciem.
