Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Piątekwieczorem–25lipca–Tokio
ChwilępotemjechałamtaksówkądomieszkaniaMisako.
–Crevan!Cosięstało?–zapytałanamójwidok,bowyglądałam
nieszczególnie,całazapłakana,zzaczerwienionymioczami.
Taszczyłamzesobąwalizkęifaktyczniemogłototrochę
dramatyczniewyglądać.
–Któryskurwieltakcięskrzywdził?Powiedz,agodopadnęijaja
muurwę!–zapytaławzburzona,wpuszczającmniedośrodka.
Pokręciłamgłową.
–Raczej,któregoskrzywdziłamja!
Przyjrzałamisięciekawie.
–Wieszco?Tymituzarazsiadajigadajocochodzi!Alenajpierw
otworzymysobiebutelkętequili.Onajestnajlepszanasercowe
rozterki.
Rozsiadłyśmysięnadywanie,oparteoczarnąkanapęwstylu
LudwikaXVI.ResztamieszkaniaYanoumeblowanabyławstylu
wiktoriańskim,pozameganowoczesną,choćstraszniemałąkuchnią.
Miałarację!Jużprzypierwszejkolejcepoczułamsięoniebolepiej
iopowiedziałamowszystkim.Byłomijużwszystkojedno.Decyzję
itakpodjęłam.Wysłuchałamniecierpliwie,aleizodrobiną
nieukrywanejodrazynatwarzy.
–Dlategowłaśnienietrawięfacetów–stwierdziłaprzynastępnej
kolejce.
Całyczasjakmówiłam,rysowałacośnakartcepapieru.Podsunęła
mijąpodsamnos.
–NiemartwsięCrevan!PopatrzjakiegociAdriankanarysowałam.
Zerknęłamnakartkę.
–Nopiękny.Szkodatylko,żenieprawdziwy.
Toewidentneskojarzeniewywołałowemniekolejnełzy.Mójpan
