Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
mitequilęsprzednosa.
–Ajacipozwoliłamtylewypić!Oszalałaś!Byłogadaćodrazu.
Crevan…
–Proszę,abytyminietruj–przerwałamjej–itakokropniesię
czuję.Tojak,pomożeszmi?
–Nibywczym?
–Wyjechać!
–Naseriotegowłaśniechcesz?Cojazrobiębezciebie,laseczka?
Mamywspólnąpracę,zapomniałaś?
–Naodległośćteżdasiępracować,Toshiko.Toakuratwtym
wszystkimnajmniejszyproblem.
–Zależydlakogo–mruknęła,awidzącmojąminę,objęłamniei
przytuliła.
Nieoponowałam.
–Jesteśpewna,żechceszwyjechać?Atoniejesttak,żepoprostu
nawiewaszzpodkulonymogonem?
Byłabezlitośnieszczera!Zatoteżjąceniłam.
–Niewiem–załamałamsięiznówrozpłakałam–alecoinnego
mamzrobić?Kenjiminiewybaczy,zresztąteraz…czymamprawo
jeszczeznimbyć?Pozatymjestjeszczedrugastronamedalu.
–Czyli?
–Koichi.Onteżmożebyćojcemmojegodziecka.Możelepiej
bybyło…
–Nawettakniemyśl!Niepozwalam!Jakmamdaćciwyjechać?
Napytaszsobiejeszczewiększejbiedy.
–Misakopomóżmi!Błagamcię!Poprostumipomóż,dobrze?
–Oileobiecasznierobićgłupstw!
Milczałam.Yanowstałaiposzłapotelefon.Jazaśskuliłamsięw
sobieiobjęłamkolanaramionami.Bolałojakcholera.Ztrudem
powstrzymywałamsię,byniekołysaćsięjakosieroconedziecko.Tak,
wyjazditojaknajszybszy,tonajlepszewyjście.
