Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
wnątrzpanowałpółmrok,pachniałoniezwykleintensywnie:pleśnią,
kurzemiczymśjeszcze–bardzowyrazistymicierpkim.
Przedsionekbyłkrótkiiprowadziłyzniegotrzyparyciemno
pomalowanychdrzwi,zktórychżadneniebyłyoznaczone.Nasłu-
chiwałprzydwóchpierwszychzlewej.Ponieważjednakbyłyza-
mkniętenagłucho,jedynąlogicznąalternatywąpozostałyteostat-
nie,najdalsze.
Gdytylkoprzyłożyłdonichucho,lekkosięporuszyły,wzbu-
dzającnerwowedrgnięciejegoserca.Przezpowstałąszparędobiegł
gocichyszelest,potemzgrzytnięcieinakoniecdelikatnyszum
wody.Miałwrażenie,żesłyszycorazmniej,bowszystkozagłuszało
pełnepanikidudnieniesercaiwłasny,przyśpieszonyoddech.
Wkońcuzebrałsięnaodwagęizbliżyłdocienkiejszczelinyoko.
Tak,mistrzRothgartambył.
Wysoki,żylastymężczyzna–odzianywczerń.Niewyglądał
nastereotypowegonekromantęzludowychwyobrażeń,niemiał
czerwonychoczu,długichpazurówczyłysejczaszki.Byłniecopo
czterdziestceiposiadałnietypowezamiłowaniedoprzesiadywania
wprosektoriach.Nadjegogłowąunosiłsięmagicznyświetlik,wydo-
bywajączmrokubladyodcieńcery.Bardzociemnecieniewokół
oczusprawiaływrażeniemrocznego
1makijażu,agęste,czarnerzęsy
dodatkowopotęgowałytenefekt.Włosyciasnosplótłwdługi,kru-
czywarkoczzpojedynczymitylkosrebrnyminitkami.Jegoregular-
nerysyodznaczałysięogromnympodobieństwemdorysówtwarzy
chłopca;uwidaczniałosięonotakżewupartymzarysieustipodob-
nej,ogólnejaurze.
Malecnachwilęwstrzymałoddech.
MistrzRothgarwykonywałwłaśnieprecyzyjnecięcie.Ruchy
miałpowolne,dokładne,wręczrzeźbiarskie.Chłopiecmiałsiępo-
temdowiedzieć,żecięcietowykonywanebyłonakształtliteryY
iwymagałoużyciasporejsiły,takbyprzebićsięprzezżylastątkan-
1Bardzochciałamużyćtusłowa„gotyckiego”makijażu,alewszyscyredaktorzy
odradzalimitentermin:)
