Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
22
Kimjestuczeńzdolny?
spodarcze,którewkonsekwencjiprzyniosłyzainteresowanieedukacjązdolnych
członkóweuropejskichspołeczności.Zintensyfikowanorównieżbadaniana
tematkształceniatychżeuczniówpotrzebnychwprzemyśle,instytutachbadaw‑
czychiinnychdziedzinachżyciakrajóweuropejskich,wtymPolskiiAnglii.
Pedagodzyipsychologowiespotykalisięnadebatachpoświęconychtemutema‑
towijużwlatach70.Donajciekawszychinajbardziejinspirującychzaliczasię
debatęwredakcjipopularnegowśródnauczycielimiesięcznikanWychowanie”,
ponieważwypowiedziwybitnychpedagogówdałypoczątektrwającejdodziś
dyskusji.Toztegospotkaniapochodzimiędzyinnymiważnydlapolskichpe‑
dagogówcytatzwypowiedziprof.BogdanaSuchodolskiego:nTroskaouczniów
zdolnychpowinnabyćsprawąspołeczną”(Limont,2010,s.49-51).Totakże
wXXwiekupojawiłysięliczneideezmierzającedozreformowaniaizaktywizo‑
waniaśrodowisknauczycielskich.Chodziłoprzedewszystkimostworzenieta‑
kichwarunkówdlazdolnychdzieci,abymogłypodopiekąnauczycielirozwijać
swojezdolności.Najciekawsząwydajesiętuideaszkołytwórczej,wktórejuczeń
będziestymulowanydokreatywności,myślenia,będzieteżrozwijałwrodzone
talenty(Lewowicki,1980,s.75).
Podsumowującrozważanianatemathistoriiedukacjiuczniówzdolnych,
wartoprzywołaćsłowaJamesaGallaghera,którywyraziłkonkluzję,iżnpomimo
atencji,którąotrzymujązdolniuczniowie,podejściedonich,zarównonapozio‑
mieedukacyjnym,jakinapoziomiespołeczeństwa,przezlatabyłoprzedmiotem
ambiwalencji.Możemylubowaćsięwproduktachprocesówmyślowychzdolnych,
wciążjednakczującukłuciezazdrości,gdyobserwujemy,jakzwidocznąłatwoś‑
ciąwykonujączynnościtrudnedozrealizowaniadlainnychludzi.Takikonflikt
pomiędzyinteresempublicznymaosobistymiodczuciamiobecnyjestwwielu
społeczeństwachistanowiznaczącąbarieręwedukacji.(Gallagher,1994,s.84).
1010KlasyfikacjazdolnościwujęciuFrancisaGaltona
Galtonprzeprowadziłjednezpierwszychwkulturzezachodniejbadanianad
problematykąludzkiejzdolności,wprowadziłrównieżpierwszetestyinteligencji,
któremiałycharakterpsychofizyczny(Limont,2005,s.40;Giza,2011,s.51).
Próbowałwykazać,żeindywidualnawielkośćlubgeniuszwystępująwrodzi‑
nachzbytczęsto,żebydałosiętowyjaśnićjedyniewpływamiśrodowiskowymi.
Byłzdania,żeludzimożnazakwalifikowaćdojednejzczterechgrup:
1)utalentowanych-najbardziejzdolnych;
2)umiejętnych-mającychpewnezdolności;
3)przeciętnych;
4)zdegenerowanych(Gillham,2001,s.207).
JednakjedenzpoglądówGaltonawydajesięwysocekontrowersyjny,ponie‑
ważopowiadałsięonzacelowymdoskonaleniemdziedzicznychcechrasyludz‑
