Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Przystolezapadłacisza.
–Jaktosięzatemstało,żezostałeślekarzem?–spytałLeopold.
„Ato,bracie,dłuższaopowieść,którejnieuzyskasznawet
zwdzięcznościzatakiewspaniałejedzenie”,stwierdziłBogumił
wmyślach.Zastanowiłsię,jakbysiętuwykręcićododpowiedzi,
kiedywsukursprzyszłamumatkaLeopolda.
–Poldeczku,niewypytujtakpana,tonieładnie...
–Przepraszam–bąknąłmężczyznaipochyliłgłowęnadtalerzem.
–Podaćpaństwuherbatętuczytam?–spytałachudasłużąca,
wskazującniewielkiintarsjowanystolik.
–Przyokniebędziewięcejświatła–uznałapaniKarolinaTeraz-
Zawisza.–NiechJózefaprzyniesieteżnalewkęorazmakagigi.
Służącanieruszyłasięzmiejsca.Bogumiłprzyglądałsiętutejszym
obyczajomizastanawiałsię,czypodrządaminajjaśniejszegopana
wszystkiesłużącesątakiehardeczytylkouTeraz-Zawiszówniejaka
Józefamawięcejdogadanianiżgospodyni.Wjegodomubyłydwie
służące,oprócztegoosobistapokojówkaDomiceli,kucharkaipomoc
podkuchenna,opłacaneprzezbogatąrodzinężony.Domicelaijej
matkabezprzerwynarzekałynasłużbę,którabyłaponoć„rozpasana
iniechlujna”.Onsamsięniewypowiadałwtejkwestii,ponieważ
pozostawałaonawgestiikobiet.Jegodoświadczeniażyciowe
sprawiły,żerówniechętniejadłziemniakizokrasą,coszczupaka
wgalarecie.Jegoobecnystatusspołecznywymagałjednak,aby
chwaliłszczupakanastole,agwałtowniewzdrygałsięnawidok
ziemniaków.Zachowywałzatemwobecsłużbydystans.Miałjednak
zaufanegoprzyjacielawosobiestaregolokajaHenryka,któregozabrał
zesobązdomuciotkidobrodziejkipoślubiezDomicelą.Henrykbył
jedynympomostemłączącymgozdawnymżyciem.
–Czyjestjakiśkłopotznalewkąlubmakagigami,drogaJózefo?
–Leopoldpospieszyłnaratunekmatce.
–Klucz.–Józefawypowiedziałatojednosłowotakimtonem,
żeBogumiłwyobraziłsobie,żemusichodzićojakiśskarbiec,który
