Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
mazostaćotwartyspecjalniedlaniego.
–TylerazymówiłamdrogiejJózefie,żeniezamykamnaklucz
szafkiznalewkami...
–Ajatylerazymówiłam,żebyszanownapanizamykała.Makagigi
mogązjeśćmyszy–burknęłasłużącaiwzniosłaoczykuniebu.
–Myszynielubiąmiodu–wtrąciłsięznówLeopold.–Aniniepiją
nalewek.
–Trzebazamykać–upierałasięJózefa.
KarolinaTeraz-Zawiszauśmiechnęłasiępojednawczo.
–Obiecuję,żezacznęzamykaćszafkę.Odnastępnegorazu.Ateraz
gdybytakJózefamogła...
–Przepraszampana–powiedziałapanidomu,kiedysłużąca
oddaliłasię,abyprzygotowaćherbatęorazmakagigiinalewkę.–Tak
trudnodziśopokojówkę,aJózefajestwnaszejrodzinieodlat.
Zatrudniliśmyją,jeszczezanimmójmąż...
Leopoldrzuciłmatceszybkiespojrzenie,aonaumilkła.
–Bardzomiprzykrozpowodupanimałżonkaitwojegoojca,
Leopoldzie...–Bogumiłuniósłsięnieconadstołemiobdarzyłwdowę
współczującymwswoimmniemaniuspojrzeniem.
Anijedno,anidrugieniepowiedziałonawetsłowa.„Cośmusibyć
narzeczy”,pomyślałBogumił.„Alboonaniewdowa,alboodejście
panamałżonkaztegoświataniecałkiempobożemusięodbyło
ispokojnienacmentarzuRakowickimniespoczywa.Tylko
copowiedzieć?”
–Podałam.–GłosJózefywybawiłgozkłopotu.
Makagigibyłyprzednie.Niewielkiekulkimioduwypełnione
orzechamirozpływałysięwustachiBogumiłzjadłwięcej,niż
wypadało.
–Wyborne–zachwycałsię.
Leopoldtakżesięgnąłpokolejnąporcjędeseru,aleponamyśle
