Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Bogumiłspuściłgłowę.TrzebabyłoodrazuwracaćdoWarszawy,
anieczekaćnaspotkanieprzyherbatce,któremiałoskończyćsię
wyszydzeniemjegoosoby.
–Akiedypannamoichoczachwrzuciłdopuszkidwasrebrne
guldeny...Czytobyłapróbaprzekupstwa?
Bogumiłpokręciłprzeczącogłową.
–Jakmówiłem,samjestemsierotą.Doświadczyłemgłoduizimna.
Teguldenytodlamniewiele.Proszęmiwierzyć...Tomojażona
posiadamajątek,nieja.
Berneńskiznówwbiłwzrokwbiurko,zaktórymsiedział.Herbata
wjegofiliżancejużzapewnewystygła.Bogumiłniewiedział,
comazrobićzeswojąfiliżanką,dopiłwięcszybkozaledwieletni,
niezbytsmacznypłyniodłożyłspodeczeknabiedermeierowskistolik.
–Dobrze...–Profesoruniósłnagległowę.–Nieprzedłużajmy.
Choćwidzęwpanuorędownikawszystkiego,cowprzyszłościmoże
zniszczyćnaszszlachetnyzawód,dampanulistpolecający
doTyczyńskiego.Pasujeciedosiebie.
Bogumiłrozpłynąłsięwpodziękowaniach,aleBerneński
powstrzymałjegosłowotokgestem.
–Zanimzacznieszpandziękować,przemyśltorazjeszcze.Będzie
pangryzłścianyitłukłwniegłową,gdyżTyczyńskiwymagawiedzy
równejjegowłasnejodkażdegoasystenta.Ponadtożąda,abyjego
asystencipracowaliniemalżedzieńinoc.Jeślidotejporyjadałeśpan
obiadywdomu,terazbędzieszsięcieszył,jeślizdążysznakolację.
Czynadaljestpanzdeterminowany,paniekolego?
Korzyńskikiwałgłowąrazzarazem.
–Cóż...Mimowszystkouważam,żenadmiernedążenie
dozrozumieniawszystkiegojestdlalekarzazgubne.Sąprawaboskie,
którympowinniśmyzaufać.
Bogumiłpróbowałopanowaćpodniecenie.Zostanieasystentem
profesoraTyczyńskiego!Wreszciebędziemógłspełnićswoje
