Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
skromnie,naprawdęuważam,żepoprostumamszczęście.
Sposób,wjakitopowiedział,niepozostawiałsłuchaczomcienia
wątpliwości,żetonieprawda.
Abyłotakdlatego,żestarałsiępoznaćswekonie,nadzorował
porodyswoichklaczy,adowszystkichplanówizamierzeń
dopasowywałwłasnytreningidziękitemuposiadłtakąwiedzę
owyścigach,żeniedorównywałmużadeninnyhodowcawkraju.
Eddieparsknąłśmiechemipodniósłkielich.
—Zatwojedalszesukcesy,Lennox!—powiedział.—Panujnam
miłościwie,nawetjeśliodczasudoczasunachodząnasrewolucyjne
myśliprzeciwkotwejdyktaturze!
Natesłowawszyscywybuchnęliśmiechem,ahrabiawłaśniemiał
odpowiedzieć,gdypodszedłdoniegosłużący.
—Wybaczmi,jaśniepanie—odezwałsięprzyciszonymgłosem
—alejesttupewnamłodadama,któranaleganaspotkaniezjaśnie
panemhrabią.
—Młodadama?—zapytałhrabia.—Sama?
—Nakoniu,panie.
—Powiedzjej,żejeślichcesięzemnązobaczyć,niechprzyjdzie
jutrorano.
—Jużjejtozasugerowałem,panie,aleonatwierdzi,żemusisię
zobaczyćzjaśniepanemnatychmiast,żetospraważycialubśmierci!
Hrabiauniósłbrwi,jakbysądził,żesłużącyżartujezniego,lecz
pochwili,zdającsobiesprawę,iżtotensammajordomus,któregoznał
odlat,odparł:
—Parker,czytodama?
Zaakcentowałostatniesłowo,amajordomusodpowiedział:
—Niewątpliwie,mójpanie.
Wiedząc,żeParkeranigdynieudałosięzwieśćwoceniestatusu
społecznegomężczyznyczykobiety,hrabiapowiedział:
—Dobrze.Wprowadźjądomałegosalonuikażpoczekać.
—Najmocniejprzepraszamjaśniepanahrabiego,aletejmłodej
damiebardzozależynatym,bywyszedłpandoniejnazewnątrz.
Wydajemisię,mójpanie,żechcecipokazaćkonia.
