Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
poktórymwParyżunieostałsiężadenślad”33–pisze
Rutkowskiwtomie
Requiemdlamoichulic
,jużwsamym
tytulewskazującnatematykęizabarwienieemocjonalne
kolejnegoz
Paryskichpasaży
.Pasażjakogatunektonie
tylkoefektpróbyposzukiwaniatekstowych
odpowiednikówdlapraktykspacjalnychdokonywanych
wrzeczywistejprzestrzeni,czyliopisanaprzezdeCerteau
retorykachodzenia,wktórejkolejnefigurystylistyczne
(będąceodpowiednikamiokreślonychtypówpercepcji
miasta)układająsięwwędrownąopowieść
przechodnia34.Istotapasażuniesprowadzasię
doretorykichodzenia,choćtaodgrywarolę
fundamentalną,określającpoziomzerotegotypu
pisarstwa.Nadnimnadbudowujesięjednakzasada
podwójnegowidzenia,któraprzekładasięteż
naanalogicznązasadępodwójnejtopografii.Jak
konkludujeWojciechLigęzawmonografiipoświęconej
doświadczeniuemigracyjnemu:„Mapymiastorientowane
sąwedługdwóchkierunków:realnego
isentymentalnego”35.Uwagatadotyczynietylko
specyficznejsytuacjiwyalienowania,lecztakżeokreśla
nainnejpłaszczyźnietędwoistość,którąMorawski
odnajdowałwfigurachMusila-włóczęgiiMusila-
intelektualisty.Pasażtekstowytobowiemforma
spotkaniarzeczywistegomiastazmiastem
wyobrażonym,przeczytanymiprzemyślanymijakotaka
stanowiszczególnieinteresującymateriałdoanaliz
współczesnejwyobraźnihistorycznej.Tentyp
doświadczaniamiastaprzezpryzmatjegohistorii
itechnikabudowyświataprzedstawionegooparta
nazabieguspacjalizacjiczasustaniesięzresztą
wostatnichlatachdominującymrysempejzażu
urbanistycznego,ujawniającswójpotencjałwpowieści.
Zjednejstronyponowoczesnatwórczośćprozatorska
(StefanChwin,PawełHuelle,IngaIwasiów,ArturDaniel
Liskowacki),wwydaniuwysokoartystycznym,
postprzesiedleńczymipostpamięciowym,adaptuje
zdobyczeliteraturymałychojczyznlat
dziewięćdziesiątychXXwieku,przepisując
