Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Kobietachciałasiędowiedziećwięcejnatemat
niewątpliwiebliższejrelacjijejprzyjaciółkizniejakim
Siergiejem,kiedynagledoszedłjemęskigłos.
–Paniewolne?–Facetswympytaniemprzerwał
imtędośćinteresującąrozmowę.
Tinanatychmiastspięłasię,conieuszłouwadzeUliany.
Jednocześniewyprostowałaplecy,cozkolei
zasygnalizowałoUli,żejestgorzej,niżmyślała.
–Wolne,aco?–Ukrainkaodwróciłasięwstronę
potencjalnegoklienta,którywyraźniekierowałswójwzrok
wstronęczerwonowłosejdziśdziewczyny.Uliana
odruchowostarałasięzasłonićjąwłasnymciałem.
–Seba?
–Rita?–MężczyznaobrzuciłUlęzaciekawionym
spojrzeniem,choćnadalstarałsięzerknąćnanowąlaskę
siedzącąprzybarze.
–Atamtatokto?
–ŚwiętaKlara–wypaliłanagleUla.
Tinanatychmiastwybuchnęłagromkimśmiechem.
Choćjeszczeprzedchwiląbyłaspiętaiczułasięjakkoń
natargu,terazśmiałasięzkiepskiegożartuprzyjaciółki.
Kiedyjednakspostrzegła,żepozaniąniktinnynawetsię
nieuśmiechnął,odwróciławzrokiznówskupiłasię
naliczeniuszklanekdodrinków,którychliczba–kujej
zdumieniu–stalesięzmieniała.Zastanawiałasięteż,ile
żartubyłowtymcałymprzedstawieniujejjakoŚwiętej
Klary?Wtedyuświadomiłasobie,żeUlianachybawcale
nieżartowałaztymipseudonimami.Widziałakiedyś
przecieżukradkiem,jakUlagrzebaławinternecie
irozprawiałacośnadjakimiśświętymi,zakonnicami
bodajże.
–Notodajże,Rita,spojrzećnaKlarcię.Możesię
