Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
ROZDZIAŁI.
Odoskonałościchrześcijańskiej,
potrzebieduchowejutarczki
iosposobachwyjściazniej
zwycięsko
„Ktonaplacusiępotyka,niebierzewieńca,ażbysięmężnie
potykał”.–2Tymot.r.2,w.5.
Synu!jeślipragnieszdosięgnąćdoskonałościEwangelicznejitaksię
zjednoczyćzBogiem,iżbyśwduchujednozNimstanowił:wypada
przedewszystkim,abyśpoznałcojestdoskonałośćduchowa,naczym
zależy,ijakjejnabyćmożna.
Wieleosóbzasadzażycieduchowenazewnętrznychczynach,na
włosiennicy,paskach,postach,czuwaniachitympodobnych
umartwieniachciała.
Inniznowu,azwłaszczaniewiasty,sądzą,żejużsąbardzo
doskonałewcnocie,kiedynawyknąodmawiaćustywielemodłówi
różańców,kiedypokilkamszysłuchają,nakażdymsąobecne
nabożeństwie,przesiadujądługiegodzinywkościeleiczęsto
komunikują.
Sąitacy,anawetzpomiędzyosóbzakonnych,comniemają,żeto
jestdoskonałość,kiedyktoprawienieustannieznajdujesięwchórze,
miłujezacisze,milczenie,zachowujeregułęzakonną.
Atak,jedninatych,drudzynaowychćwiczeniachgruntują
doskonałość;wszyscycijednakbardzobłądząimyląsię;zasadzają
bowiemdoskonałośćnazewnętrznychczynach,któresą
usposobieniemdodoskonałości,albojejwypływem,–alenigdyna
nichistotnaniepolegadoskonałość.
Wymienionepowyżejczynyzewnętrzne,sądzielnymiśrodkamido