Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
postanowiłemzwiększyćnakład.ZrzeszeniuStudentówPolskich
bardzozależałonatym,żebypismozarabiałonasiebie.Wkrótce
czekałanasmiłaniespodzianka.Poukazaniusiępierwszegonumeru
nadszedłzParyżalistodredaktoramiesięcznika„Kultura”.Wliście
tymredaktorpisał,żezaciekawiłgonasznowytygodnikiproponował
wymianępism.Podpisałsię„JerzyGiedroyc”.Nigdyprzedtemani
onim,aniojego„Kulturze”niesłyszałem,alejużsamfakt,
żeażwParyżunasdostrzeżono,powodowałzawrótgłowy.Zdumą
odczytałemlistkolegomwredakcji.PochwałazParyżadodałanam
skrzydeł.Zzapałemplanowaliśmynastępnenumery.Byliśmypełni
nadziei,przejęciprawdziwąodnową.
Ituspadłnanasgromzjasnegonieba.Nasztygodnikzamknięto,
askładdrugiegonumeruzostałrozrzuconywdrukarniprzezspecjalnie
przysłanąbojówkę.Zarównodrukarze,jakimybyliśmyzszokowani,
wróciłystarestalinowskiemetody.
JakmniepoinformowałprzewodniczącyZSPStefanOlszowski,
pismozamkniętonaspecjalneżądanieGomułki.Występujący
wwywiadachtowarzyszeposkarżylisięISekretarzowi,żezostali
ośmieszeniprzezstudentów.
–Aletojeszczenic–mówiłOlszowski.–Najgorsze,żewęgierską
wkładkęstudencipotraktowalijakoplakatirozlepiliwbaziewojsk
radzieckichwLegnicy.TowarzyszWiesławdostałszału.Zaczął
krzyczeć,żeniepozwolinieodpowiedzialnymelementomrozlepiać
antyradzieckichplakatówiburzyćpolskąracjęstanu.
–Toniebyłyżadneplakatytylkozwykławkładka.Skądmogłem
przewidzieć,żeposłużyjakoplakat–broniłemsię.
–No,właśnie.Alewkładkabyłapodrugiejstronie
niezadrukowana,więcgówniarzejąrozlepili.Iterazmamykłopot
–odparłOlszowski.
–Ico?Nicsięniedazrobić!?–spytałem.
–Naraziepoczekajmy.NiktniechcedenerwowaćWiesława.Jest
