Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Oczywniebiosach–odwrotnie,tociałopozostajepostro-
nieżycia,ajedynieoczyflnazwiadywysłanewgłąb
oćmy”penetrujątamtenświat18.
WtoczącejsięwpoezjiLeśmianarozgrywanejna
śmierćiżyciegrzemiędzyczęściamiciałaacałością
istotypojawiasiętakżemotywniezwykłegowarkocza,
integralnej,ajednocześnieautonomicznejczęścikobie-
cegociała,żyjącejwłasnymżyciem,choćfizyczniezłą-
czonejzresztąpostaci.Poetawykorzystałgomiędzy
innymiwKlechdachpolskich,wopowieścipodtytu-
łemMajka.Tytułowabohaterkajestrusałkązakochaną
wprostymchłopieMarcinieDziurze.Gdytenodrzuca
jejwzględy,Majka,byprzypomniećmuosobieimiło-
ścidoniego,przysyładochatyMarcinaswójzłotywar-
kocz:
[ł]warkoczMajkizłociłsięwkącienapodłodzeizwi-
docznymwysiłkiempełznąłkuniemujakżywy.
ZdrętwiałDziuraiwybełkotałjakieśsłowo[ł].
Warkocz,tymbełkotemwidaćośmielony,pełznął
corazpośpieszniej.[ł]Warkoczażdostópmusięprzy-
czołgałitamnieruchomiejączwinąłsięwkłębekjak
wąż,snemzimowymzdjęty.
PorwałsięDziuranarównenogiiwybiegłzchaty
naświat,[ł]awarkoczzanimwtepędyjakbysiębał
gozoczu,którychniemiał,stracić.
UbiegłDziurakilkakrokówodchaty,leczwidzi,że
warkoczgościganieodstępnie,puszącsięizłocącod
pośpiechu.
Dziura–nalewo,warkocz–nalewo.
Dziura–naprawo,warkocz–naprawo.[ł]
KopnąłgoDziuranogą,aonustópmusięukłada
jaktenpieswierny[ł]19.
18Zob.B.Leśmian:Oczywniebiosach.W:Idem:Poezjezebra-
neł,s.126–128.
19B.Leśmian:Majka.W:Idem:Klechdypolskie.Warszawa1978,
s.54.
14
