Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
sieautorpoświęciłtytułowejpostaciczteryspośród
ośmiustrofwiersza.Bohaterempozostałychczterech
strofjest,równouprawnionywtensposób,garb.Co
więcej,tojemu,aniegarbusowiudzielonyzostałgłos.
Korzystazniego,abywyrazićgroźbę(flPowiada,gro-
żącswąkłodą”)irzucićwyzwiskapodadresemżywi-
ciela(flCiekawym,wieczystyleniu,/Dokądponiesiesz
mniejeszcze?”).Garb,mimożeorganiczniezłączony
zciałemgarbusa,jestistotąniezależnąduchowo,rości
sobieprawodowyrażaniapretensjiiwłasnegozda-
nia26.Podobnąniezależność,choćukazanąprzede
wszystkimwwymiarzefizycznym,osiągnęłatytu-
łowarękazwierszanależącegodocykluPieśnikale-
kujących.Pokurczonegłodemciałobohateralirycznego
przypominaflochłapwyschłegomoczaru”,zatojego
rękaimponujeżywotnością,osiągającwręczgigan-
tycznerozmiary:
Rękamawsamowolnymobłędzierozrostu
Wszerziwzwyżpotworniałaodżądzybezmiaru.
Wypaczonaodskwarówipustajakdzieża,
Miażdżącstawówhamulcerosłamiirosła27.
Procesrozrosturękiniejestinicjowanyprzezsiływyż-
sze(np.chorobę)czytymbardziejprzezsamegobohatera.
Rękarośnie,botakchce,kierujesiężądzą,awięcuczu-
ciemwypływającymzniejsamej.Jejrozrostjestaktem
samowoli,nietylkowznaczeniubuntuprzeciwkoswo-
jemuwłaścicielowi,aletakżewsensiestanowieniainie-
zależności.Cowięcej,obracasięonaprzeciwkoorgani-
zmowi,któregoczęśćdotądtworzyła,zagrażająctym
samymjegoistnieniu:
Przekroczyłamychkościzbolałegranice,
Przerosłamojąduszę,sumienieiłoże
26Zob.B.Leśmian:Garbusł
27Zob.B.Leśmian:Ręka.W:Idem:Poezjezebraneł,s.249–250.
17
