Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
—PiaSander,policjakryminalnaHofheim.Tomójwspółpracownik
TarikOmari.Dzisiajwnocyktośpodłożyłogieńiwywołałpożar,
wktórymzginęłajednaosoba.
Młodakobietazrobiłaminę,jakbydopieroterazzrozumiała,
cooznaczaobecnośćtechnikówwkombinezonachjednorazowych,
strażakówibiało-czerwonetaśmypolicyjneotaczającepolanę.
—Przepraszam…niewiedziałam…myślałam,żepoprostu
spłonęłaktóraśzprzyczep.—Spoważniała.—To…straszne.
Cholera.
—Bardzobynasinteresowało,czykamerawpobliżupolanymogła
zarejestrowaćcoś,cobyłobyprzydatnedlaśledztwa—wyjaśniłaPia.
—Dałabypaniradęsprawdzić,czycośsięnagrało?
—Tak.Ja…oczywiście.Już.—Paulinebyławyraźnie
zawstydzonaprzedstawieniem,jakiezrobiła.Ruszyłaspiesznie
wstronęswojegoauta—starej,pordzewiałejtoyoty—otworzyła
drzwiodstronypasażeraiwyjęłatablet,którynastępnieumieściła
namasce.Przygryzająckoniuszekjęzyka,zeskupionąminąoperowała
palcamipoekranieurządzenia.
—Kameranumerczternaścierzeczywiściecośzarejestrowała.
Siedemminutpotrzeciejnadranem!Itoniebyłozwierzę!
—oznajmiłapodekscytowana.Potemwytrzeszczyłaoczyizasłoniła
ustabladądłoniązpaznokciamipolakierowanyminaczarno.
—Ocholera…
—Cotakiego?Mogęzobaczyć?—Piapodeszłaszybkoinachyliła
sięnadtabletem.Fotopułapkapracowaławnocywpodczerwieni,
dlategonagraniebyłosłabejrozdzielczościinieostre,leczto,cosię
nagrało,bezwątpieniabyłopierwszympoważnymśladem.
—CZEŚĆ,INKO—przywitałBodensteinswojąbyłąpartnerkę,która
zaparkowaławłaśniepodgospodą„PodZielonymLasem”,
naprzeciwkopiekarni.MimożeInkabyłateściowąjegosynaLorenza,
