Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
52
I.OUTRACIE
człowiekzostajezmuszonydoprzekształceniaswojegoDja”re-
lacyjnegowDja”indywidualne.Towarzyszymupoczuciepustki
ibezsensu,beznadziejności,ogołocenia.Zutratąnierozerwal-
niezwiązanejestcierpienie.Tym‘utrata
’
różnisięod‘straty
’
.
Utraconegoniemożnaodzyskać.
Strataiutrata(nagrunciepolszczyzny)niemogąbyćtrakto-
wanejakosynonimy
.BarbaraSkargawrozprawieŚladiobecność
bardzowyraźniejerozgranicza.
Stracićmożnawżyciuwielenajrozmaitszychrzeczy:pieniądze,stano-
wiska,takżeorientacjęlubokazję.Stratymogąbyćprzykre,zostawiają
jednakposobienikłeinietrwałeślady
.DUtrata”mainneznaczenie.To
słowowskazujenadramatycznośćwydarzenialubwprostnatragedię.
Czyniejesttak,żewtenmójczasiwmojąprzestrzeń,wktórychchro-
nisięmojaegzystencja,bojestwnichjużzadomowiona,bojejakoś
zagospodarowałaiułożyła,wkraczacośpotwornego,coś,comizabie-
raukochanego,tego,którywmejegzystencjinamiejsceszczególne,
gdyżwspółorganizująceiprzestrzeń,iczas
123
.
SkargatakcharakteryzujetęDpotworność”:
Naglepowstajepustkatakogromnaiprzytłaczająca,żewszelkierytmy
czasowezostająrozbite,aukładyprzestrzennezmieszane.Wtejnagłej
pustcegubięsię,tracękierunek,możnośćutrzymaniarównowagi.Ten
drugi,kochany,choćnapewnoLévinasmiałrację,twierdząc,żenigdy
wpełniniemożebyćpojęty,żezawszepozostaniekimśpozamną,
stajesię–iwtymbyćmożetkwiparadoksmiłości–integralnączęścią
tego,comoje.Mojegonajbliższegomiświata.Jestonjegoelementem
konstytutywnym,albowiemnietylkozewzględunasiebie,lecztakże
naniegoidlaniegotworzęmójświat.Toonsprawia,żeniejestemsam.
Wszystkoto,conależydoniego,jestmoje,to,comoje,jemuoddaję.
Tendrugi,wszystkojednokto,ojciec,matka,brat,mąż,syn,niejest
tylkobliźnim,jestucieleśnieniembliskościnajbliższej,tym,zktórym
siężywięjednymchlebem.Śmierć,któragozabiera,skazującmnie
nasamotność,cośwemnieniszczy,rani
124
.
Autorkazatrzymujesięprzyostatnimczasowniku:
123
B.Skarga,Śladiobecność,Warszawa2002,s.89-90.
124
Tamże.
