Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
cenzuralnych.
WtedyteżożeniłsięzWałentynąPopeluch.Rokpóźniej
urodziłsięichsynDmytro.ŻonaStusabyłainżynierem
wfabryce,onzaś–pozbawionymożliwościpracy
intelektualnej–imałsięrozmaitychzajęćfizycznych,
międzyinnyminakoleiinabudowie.Mimokłopotów
materialnychniezrezygnowałztwórczości.
Wlistopadzie1970rokukręgiem„sześćdziesiątników”
wstrząsnęłatragicznaśmierćAłłyHorskiej
–awangardowejplastyczkiiobrończyniprawczłowieka,
jednejznajbardziejwyrazistychpostaciwśródkijowskich
dysydentów,bliskiejprzyjaciółkiStusa.Podobniejak
onsłynęłazciętegojęzykainiechęcidokompromisów.
OzamordowanieartystkioskarżanoKGB.Stuspoświęcił
jejkilkawierszy.
Poezjazzakrat
„Nienawidzęsłowa»poezja«.Zapoetęsięnieuważam.
Mamsięzaczłowieka,którypiszewiersze.Niektóre
znich,jaknamójgust,sącałkiemobiecujące”–wyznał
wprzedmowiedotomu
Zymowiderewa
(Zimowe
drzewa),„aresztowanego”wZSRR,aleprzewiezionego
nielegalnienaZachódiwydanegowBelgii
(awydrukowanegowLondynie)w1970roku.Sądził,
żenadzwyczajnejwrażliwościpoetyckiejmuszą
towarzyszyćzwykłeludzkieodruchy:solidarność,
reagowanienakrzywdęinnych:
Poetatoczłowiek.Nadewszystko.Aczłowiekwinien
nadewszystkoczynićdobro.Gdybyżyciebyłolepsze,nie
pisałbymwierszy,pracowałbymnaroli.
Idodał:„Apozatym:nieznoszępolityków.Apozatym:
cenięsobiegotowośćdouczciwejśmierci”[2].
Wlatach1970–1971napisałobszernyesej
Fenomen
doby
.Rozważałwnimzjawisko„zniewolonegoumysłu”
naprzykładzielosówjednegoznajwybitniejszych
