Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Nabezdrożachautentyzmu.KrzysztofŚliwkailatadziewięćdziesiąte
31
awtzw.Dliterackimśrodowisku”krążyćzaczynająwówczasgłosy,
żecośsięwyczerpało,żeniedasiędłużejpisaćwtensposób16.
Znamiennywydajesięmoment,gdywLirycznychnarracjach…
(2006),diagnozującprzemianypoezjilatdziewięćdziesiątychido-
konującbardzosilnegogestuuporządkowania,JoannaOrskazu-
pełniepomijaŚliwkę,chociażtowłaśnieontworzyłwpierwszym
rzędziepoezjęnarracyjną17.AleDnarracjaliryczna”byłajużdla
krytyczkiczymśzupełnieinnym,nietyleDautentycznąopowieścią”
osobieiwłasnymodczuwaniuświata,ilegrąmiędzyporządkami
opowiadania,stawaniasię(podmiotu)iinskrypcji(czylisamego
języka)–grąegzystencjalną,alejednakzapośredniczonąwlitera-
ckichkonwencjach,ironicznąialegoryczną,odbywającąsięraczej
napoziomietekstu,niżżycia.WtymświetleDnarracyjna”iDna-
iwna”lirykaŚliwki,jegopisanezrozmachempoematy,wypadają
mniejatrakcyjnie,odwołująsiędokategoriipodważonych(życie,
autentyk,doświadczenie,postrzeganie)lubzformalnegopunktu
widzeniamniejistotnych(bunt,nostalgia,świadectwo,pamięć)18.
16
WspominająotymchoćbyTomicki(Bodźce,impulsy,sortery,DOdra”
1999,nr10,s.111)iCyranowicz(dz.cyt.).
17
PrzyczynmożemysiędoszukiwaćjużwrecenzjiSztukikoncentracji,wktó-
rejOrskanegatywnieoceniapierwszą,narracyjnączęśćksiążki,doceniającza
tokonceptczęścidrugiej(porównujeŚliwkędoSosnowskiego):DPołowaSztuki
koncentracjitosestyny–niemożnajednakpowiedzieć,żemisterne(ł).Mocno
narracyjne,wporywachepickie,najeżonekonkretem,fragmentaryczne,często
natyledosłowne,żezaczynamsięzastanawiać,pocowogóleŚliwkadzieliswoją
opowieśćnawersy.Podmiotmówiący,wykreowanyprzezautora,drażniprzy
tymswąprostotą,wkurzazgrzebnościąprzedstawionegoświata,epatujebrzydotą
wiersza”.Dalejzaśpiszekrytyczkajeszczeostrzej:D
Wszystkodziejesięprzezprzy-
padek,zamiast,niechcący,nigdynietrafiamywsedno,podmiotowilirycznemu
niemożemyzaufać,bopoprostu«rżniegłupa»”(Głowąwdół,DNoweKsiążki”
2003,nr5,s.27).
18
DiagnozaOrskiejbyłasymptomatyczna.Dziwniejszezatowydajesiękon-
sekwentnepomijanieŚliwkiprzezPiotraŚliwińskiego(zwłaszczawŚwieciena
brudno–książce,któraweszłaprzecieżdokanonunauczaniaakademickiego)–
krytyka,któryztoposuDhomoviator”uJackaPodsiadłyuczyniłniepodważalną
wartośćwspółczesnejpoezji.
