Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Corazsmutniejszy,czułempotrzebęsamotności–przeniosłemsięwięc
naulicęMiodowądodomuPaca.Tujużbyłemsam–żadnychniemiałem
znajomości.[...]Domegomelancholicznegousposobieniaprzyłączyłasię
okropnafebra,któracodwatygodnienowymnawrotemicorazmocniejsza
wracała–tawyniszczyławszystkiemojesiły,okropnegorączkipaliłymnie
pokażdymparoksyzmie,awtenczasleżąctwarząnasofiemarzyłemoróżnych
poematach–itemarzeniabyłytrudzące.Zrozpacząchciałemjeodpędzić
iwracałyzawsze–ikrewbijącawskroniecorazokropniejszeprzynosiła
miobrazy.PowieśćmojaMnichjestutworemjednejztakichgorączek,ale
napisanaprawiew8miesięcypóźniej.[...]
Łatwopojąć,jaktakienudneżyciewróciłomniedokrajuimaginacji.Siły
wyobraźniwzięłyprzewagęnadwyniszczonymifizycznymisiłami.
Wimaginacjizacząłemsłyszećgłosy,którymsięoprzećniemogłem–iraz
zacząwszypisać,utworzyłemwszystkieprawiezawartewdwóchtomach
moichpoezjewprzeciągupółroku[14].
Wtakiejatmosferzepowstałynajpierwdwawarszawskiewiersze.
Pierwszyznich,StrofęSpensera,napisałSłowackiwświętaBożego
Narodzenia,25grudnia1829.Osobliwytowiersz:lirycznybilans
miesięcynudyi„okropnychgorączek”prowadzidomiłosnego
wyznania.Wgeściebyronicznegozwątpienia,pożyczającteż
odByronastrofę[15],poetaodrzucato,cozasadnicze:
transcendencję(strofaI)ipoezję(strofaII).Samotnemu,umarłemu
dlaświata,wyrzekającemusięlaurowegozawoju–pozostajejedna
rzecztylko,jednamyśl,ostatnia:oLaurze,kochanceidealnej,
jedynej[16].
ZwykłosiętenwierszporównywaćzMickiewiczowskim
Żeglarzem(„Omorzezjawisk...”)iwkonsekwencjioceniaćjako
zaledwie„pierwszywyraźniejszyzwrot”wstronęliryki
romantycznej[17].MożnajednakwidziećStrofęSpenserajakoutwór
zdecydowaniestojącypostronieromantyzmu;romantyzmuwszakże
innegoniżMickiewiczowski:dalekiegoodapologiiczynu
ibudującychdyrektywżyciowych,pobyronowskuniegodzącegosię
nautratęiniespełnienie.
Drugizwierszy,Piosnkędziewczynykozackiej,napisałSłowacki
