Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
powierzałcoinnego.Wreszcieoburzyłnasiebienawetżonę.
—Oddwudziestulatniezdradziłamanirazutwegozaufaniaitak
mipłacisz!—wołałarozżalona.
—Oddwudziestulatanirazuniepowierzyłemcicudzegosekretu
idlategożyjęwzgodziezcałymświatem.Znaszprezesa,bywaunas
—spytajgosama.Janiejestemtelefonem!
Spytaćprezesaniebyłołatwo,bosięodpewnegoczasunie
pokazywałaniudoktorów,aniuinnychznajomych.Mówiono,
żenawieśwyjechał.NapadłytedypanienaRadlicza,którysię
zAndrzejemprzyjaźnił.
—Naprawdęsiężeni?Zkim?Gdzie?
—Daleko.Zewsibierzejakąśtopolęczystokroć5.
—Zewsi,zdaleka!Chyba.Tutajniemógłsięożenić,mająctaką
reputację.
Malarzsięśmiał,złośliwymioczymawodzącpopaniach.Nie
wierzyłtemu,alenieprzeczył.
—Poznałjąwkarnawalezatem.Ktotobyćmoże?—Poczęto
przypominaćwszystkieimportowanezewsinakarnawałpanny.
—Niechsiępanienietrudzą.Nakarnawaleniebyłaionjejwcale
niezna.
—Awantura!Więcprezeszwyciężył—postawiłnaswoim,żeni
go!Biednaofiara.
ARadliczwciążsięuśmiechałzłośliwie—równieniewierząc
politowaniu,jakipoprzedniemuostracyzmowi.
Żezaśtobyłpiątek,więckrótkobawił,bomuśpiesznobyło
dopaniCelinynawieczorek.
PaniCelina,młodarozwódkapobogatymbankierze,mieszkała
samanaErywańskiej6iprowadziładomotwarty,gdzierolęgospodarza
nietytularnegospełniałodlatpięciuAndrzejSanicki.
Płećpiękną,opróczgospodyni,przedstawiało7kilkajejkuzynek
tylko;zatomężczyźnischodzilisiętłumnie.PaniCelinabyła
przepyszniepiękna,śpiewałapomistrzowsku,umiałabawićgości
rozmowądowcipną—pozwalałasięinnymbawićswobodnie.
GdyRadliczwszedł,zebraniebyłokompletne.
