Wstęp do chemii supramolekularnej (wydanie II)

Helena Dodziuk

Uzyskaj dostęp

Zakup książkę

ISBN/ISSN:

978-83-235-3279-8

DOI:

https://doi.org/10.31338/uw.9788323532798

Wydawnictwo:

Uniwersytet Warszawski

Rok wydania:

2018

Liczba stron:

321

XML:ISBN/ISSN:

ONIX MARC21

Bibliografia:

Dodziuk, Helena. Wstęp do chemii supramolekularnej (wydanie II). Red. . Warszawa: Uniwersytet Warszawski, 2018, 321 s. ISBN 978-83-235-3279-8, doi: https://doi.org/10.31338/uw.9788323532798

Bibliografia refWorks:

RT Book, Whole

SR Electronic(1)

A1 Dodziuk, H.

T1 Wstęp do chemii supramolekularnej (wydanie II)

PB Uniwersytet Warszawski

PP Warszawa

YR 2018

SN 978-83-235-3279-8

DOI https://doi.org/10.31338/uw.9788323532798

Bibliografia BibTex:

@Book{ 201055, author = "Dodziuk, Helena", editor = "", title = "Wstęp do chemii supramolekularnej (wydanie II)", publisher = "Uniwersytet Warszawski", year = "2018", address = "Warszawa", isbn = "978-83-235-3279-8", doi = "https://doi.org/10.31338/uw.9788323532798" }

Bibliografia endNote:

TY - BOOK

AU - Dodziuk, Helena

ED -

TI - Wstęp do chemii supramolekularnej (wydanie II)

PB - Uniwersytet Warszawski

CY - Warszawa

PY - 2018

SN - 978-83-235-3279-8

ER -

DOI - https://doi.org/10.31338/uw.9788323532798

Netografia (standard APA):

Dodziuk, Helena. Wstęp do chemii supramolekularnej (wydanie II) [baza danych online] Warszawa: Uniwersytet Warszawski, 2018 [dostęp: 23 07 2024]. Dostęp w Ibuk Libra: https://libra.ibuk.pl/reader/wstep-do-chemii-supramolekularnej-wydanie-ii-helena-dodziuk-201055. doi: https://doi.org/10.31338/uw.9788323532798

samoorganizacja, rozpoznawanie molekularne, kompleksy inkluzyjne, etery koronowe, cyklodekstryny, cząsteczki topologiczne, molecular recognition, self-organization, inclusion complexes, crown ethers, cyclodextrins, fullerenes, molecules with nontrivial topological properties

Nowe, zaktualizowane wydanie wprowadzenia do chemii supramolekularnej, uwzględniające najważniejsze dla tej dziedziny grupy związków tworzących kompleksy inkluzyjne (etery koronowe, kaliksareny, sferandy, karcerandy, cyklodekstryny, fullereny, nan...

Więcej

ISBN/ISSN:

978-83-235-3279-8

DOI:

https://doi.org/10.31338/uw.9788323532798

Wydawnictwo:

Uniwersytet Warszawski

Rok wydania:

2018

Liczba stron:

321

XML:ISBN/ISSN:

ONIX MARC21

Przedmowa do drugiego wydania w języku polskim9
Wstęp11
Rozdział 1. Chemia supramolekularna. Co to jest?13
Rozdział 2. Rozpoznawanie molekularne i chiralne. Samoorganizacja, autoasocjacja i preorganizacja 31 2.1. Rozpoznawanie molekularne i chiralne31
2.2. Autoasocjacja i samoorganizacja35
2.3. Rola preorganizacji w syntezie cząsteczek topologicznych. Reakcje templatowe37
2.4. Reakcja syntezy jednoreaktorowej. Autoasocjacja kowalencyjna oparta na preorganizacji42
Rozdział 3. Kompleksy inkluzyjne. Chemia kompleksówgość–gospodarz 50 3.1. Początki chemii gość–gospodarz. Prace Pedersena dotyczące eterów koronowych50
3.2. Nomenklatura56
3.3. Budowa kompleksów inkluzyjnych59
3.4. Dynamiczny charakter kompleksów inkluzyjnych61
tenisowe63
Rozdział 4. Struktury mezoskopowe jako układy pośrednie pomiędzy cząsteczkami chemicznymi (skala mikro) a komórkami organizmów żywych (skala makro) 68 4.1. Wstęp68
4.2. Agregaty molekularne o pośrednich rozmiarach69
4.2.1. Filmy Langmuira i Langmuira–Blødgett oraz inne warstwy autoasocjowane71
4.2.2. Jedno- i dwuwarstwowe membrany lipidowe73
4.2.3. Mikroemulsje, micele i pęcherzyki74
4.2.4. Nanorurki79
4.2.5. Włókna [74, 75]83
4.2.6. Ciekłe kryształy [83–85]83
Rozdział 5. Pomiędzy klasyczną chemią organiczną a biologią. Zrozumieć i naśladować przyrodę 90 5.1. Wstęp90
5.2. Rola samoorganizacji i autoasocjacji w żywych organizmach91
5.2.1. Wirus mozaiki tytoniowej91
5.2.2. Helikalna budowa DNA93
5.2.3. Membrany komórkowe93
5.3. Modelowanie procesów zachodzących w organizmach żywych94
5.3.1. Kompleksy gość–gospodarz jako układy analogiczne do układu substrat–receptor w biochemii95
5.3.2. Zasady modelowania molekularnego początków życia95
5.3.3. Modelowanie samoreplikacji96
transportowe”: walinomycyna, nonaktyna, monenzyna i naśladujące je cząsteczki97
5.3.5. Cyklodekstryny [57–60] jako układy naśladujące enzymy99
5.3.6. Układy porfirynowe modelujące zjawisko fotosyntezy100
5.3.7. Napędzana światłem pompa protonowa102
5.3.8. Układy kumulujące żelazo przyczyniające się do wzrostu mikroorganizmów. Syderofory105
Rozdział 6. Na granicy pomiędzy chemią a technologią – nanotechnologia i inne przemysłowe zastosowania układów supramolekularnych 109 6.1. Wstęp109
6.2. Pomiędzy chemią a fizyką ciała stałego – inżynieria kryształów. Otrzymywanie kryształów o pożądanych właściwościach111
6.3. Nanotechnologia i inne zastosowania przemysłowe układów supramolekularnych118
lub pojedynczego agregatu molekularnego oraz maszyny molekularne [81–85]121
6.3.2. Układy elektronowe oparte na cząsteczkach organicznych lub ich agregatach – chemionika123
6.3.3. Zastosowania w przemyśle farmaceutycznym, kosmetycznym i spożywczym135
6.3.4. Ochrona środowiska [168–175]137
6.3.5. Mikroemulsje w procesach czyszczenia [188– 190]139
6.3.6. Układy do ekstrakcji kationów – jonofory [191]140
6.3.7. Inne zastosowania układów supramolekularnych141
6.4. Kataliza supramolekularna143
6.4.1. Wstęp143
6.4.2. Układy naśladujące enzymy145
6.4.3. Makrocykliczne cząsteczki gospodarza, agregaty o pośrednich rozmiarach (mikroemulsje, micele, pęcherzyki itp.) oraz materiały mezoporowe jako katalizatory148
6.4.4. Inteligentne materiały150
6.5. Uwagi końcowe150
7.1.1. Wstęp159
Rozdział 7 Najciekawsze ligandy makrocykliczne, pełniące funkcję gospodarza w kompleksach inkluzyjnych 159 7.1. Etery koronowe i koronandy, kryptaty i kryptandy [1–3]159
7.1.2. Synteza eterów koronowych i kryptandów162
7.1.3. Obliczenia teoretyczne dla eterów koronowych i ich kompleksów166
7.1.4. Alkalidy i elektrydy [32, 33]166
7.1.5. Różnorodne cząsteczki zawierające etery koronowe, kryptandy i ich fragmenty169
7.2. Kaliksareny [1–6], hemisferandy i sferandy [7]174
7.2.1. Synteza kaliksarenów174
7.2.2. Konformacje kaliksarenów178
7.2.3. Kaliksareny jako czynniki kompleksujące180
makrocykliczne zdolne do tworzenia kompleksów inkluzyjnych [53]182
stabilizację związków nietrwałych [1]186
7.4. Cyklodekstryny i ich kompleksy [1–9]196
7.4.1. Wstęp196
przypadek układów supramolekularnych, które znalazły liczne zastosowania203
chiralnego w cyklodekstrynach na podstawie obliczeń modelowych205
7.5. Endohedralne kompleksy fullerenów208
7.6. Nanorurki węglowe221
7.7. Grafen225
7.8. Dendrymery [1–5]229
7.9. Cyklofany i steroidy, które mogą tworzyć kompleksy inkluzyjne240
7.9.1 Cyklofany [1, 2]240
7.9.2. Steroidy [15]241
7.10. Receptory wiążące aniony i receptory z różnorodnymi centrami wiążącymi [1–10]243
7.10.1. Kationowe receptory anionów244
7.10.2. Obojętne receptory anionów [41, 42]248
7.10.3. Receptory z kilkoma centrami wiążącymi251
7.11. Cząsteczki gospodarza zawierające porfiryny255
Rozdział 8 Inne fascynujące układy supramolekularne 261 8.1. Wstęp261
8.2. Wykorzystanie zjawiska preorganizacji: cząsteczki o nietypowej topologii [1–13]262
8.3. Układy z dwoma i większą liczbą wiązań wodorowych275
dwuwymiarowe275
8.3.2. Kapsułki z wiązaniam wodorowymi i inne bardziej złożone układy [20, 21]281
8.3.3. Klatraty hydratów gazów [38]282
8.4. Układy zawierające wiązanie halogenowe [1–3]288
8.5. Zeolity organiczne [1,2]291
8.6.1. Łańcuchy, stojaki, drabinki, kratki, makrocykle i klatki [3]298
złożonych układów supramolekularnych: łańcuchy, stojaki, drabinki, kratki, makrocykle, klatki, nanorurki i przeplecione włókna – helikaty [1, 2]298
8.6.2. Struktury metaloorganiczne oraz ciekłe materiały porowate304
8.6.3. Helikaty [38, 39]305
Rozdział 9 Perspektywy dalszego rozwoju chemii supramolekularnej 311Skorowidz314

Rozdział1

Chemiasupramolekularna0Cotojest?

Chemiasupramolekularna[1-9]jestnowądziedzinąwiedzyusytuowanąpomięzy

chemią,biochemią,ﬁzykąitechnologiąmateriałową(ang.materialscience).Liczysobie

około60lat,ajejtwórcyPedersen,CramiLehnotrzymaliw1987rokuNagrodęNobla

wdziedziniechemii*zapracenatematrozpoznawaniamolekularnego(ang.molecular

recognition).Wartorównieżwspomniećocząsteczkachbędącychmaszynamimoleku-

larnymi,którezjednejstronywwiększościwypadkówsąukładamisupramolekularnymi,

zdrugiejzaśbadanianadnimiSauvage’a,StoddartaiFeringizostałyuhonorowane

NagrodąNoblazchemiiw2016roku.Maszynymolekularnezostanąprzedstawione

wpodrozdziale8.2wrazzobiekcjamizwiązanymizuzasadnieniemprzyznaniatej

nagrody.

ZgodniezpierwsządeﬁnicjązaproponowanąprzezLehna[2],chemiasupramole-

kularnatochemiazajmującasięwięcejniżjednącząsteczką.NazwaDsupermolekuła”

pojawiłasiędużowcześniej-jużwlatachdwudziestych[10],leczdopieroniedawno

okazałasięprzydatnadoopisuobiektów,którebadachemiasupramolekularna.Deﬁ-

nicjaLehnaniejestścisła.Naprzykład,zgodnieztądeﬁnicjąmonokryształyiroztwór

chlorkusoduwwodziesągigantycznymisupermolekułami.Tasytuacjamogłabyprowa-

dzićdotwierdzenia,żechemiasupramolekularnawogólenieistnieje,ponieważzawiera

wsobiecałąchemięijeszczenadodatekmnóstwoﬁzyki.

DrugadeﬁnicjachemiisupramolekularnejpodanaprzezLehnajestopartana

oddziaływaniachniewiążących,którewtejdziedziniegrająrolęanalogicznądoroli

wiązańkowalencyjnychwklasycznejchemiiorganicznej.Oddziaływanianiewiążące,

wymuszająceasocjacjęcząsteczek,charakteryzująsiędużomniejsząenergiąniżenergia

typowadlachemicznegowiązaniakowalencyjnego200-400kJ/mol.

*Interesującejest,żePedersenjestjednymznielicznych(jeżeliniejedynym)laureatemNagrody

Noblawdziedzinienauki,któryniematytułudoktora.

Brak wyników

Wstęp do chemii supramolekularnej (wydanie II)

Treść książki

Znajdź bibliotekę blisko siebie, i uzyskaj dostęp do ebooka w systemie IBUK Libra