Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
odpadającychśrubioderwanychgwintówdobiegałażtu,doBrna,
naSterngasse.
Ażebyjeszczetrudniejbyłojejsięwtymwszystkimpołapać,
Karelwypowiadałsięwówczaszpodobnąeuforiącodziewczęta
zeZwiązku,choćKarelionestałypoprzeciwnychstronachbarykady.
Całymipopołudniamizalewałjąswojąradością.
–Zastalinas,topijemy–życzyłjejwprogunaNowyRok
iuśmiechałsiętajemniczo,kiedyzapytała,cozabzdurywygaduje.
–ZaStalinastopijemy,zajegostolat,nierozumiesz?
–Zniedowierzaniemkręciłgłową.Zupełniejakojciec,kiedypróbował
wcisnąćjejjedynysłusznyWeltanschauung,terazKarelwykrzykiwał
bardzopodobnewwydźwiękuhasła,apodkoniecstycznia1944był
jużcałkiemodmieniony.Kipiałoptymizmem,nagleniemiałczasudla
Gerty,niezwyklezajętyjakimiśtajemniczymisprawami,potemGerta
jużnawetniechciałaznimrozmawiać,wszystkosięgromadziło,
narastało,puchło,bulgotało,ażwkońcuKarelzniknął,możedlatego,
żegroziłymurobotyprzymusowe,jednakdużobardziej
prawdopodobne,żezjejpowodu;kołamachinynadalsięobracały,
pędziły,miotającżwiripiach,ażpewnegodniawkońcupękły.
IX
Wówczaswpowietrzuwisiałajużkatastrofa,porażka,widoczna
wzgarbionychplecachojcainatwarzachprzechodniów.Gertaszła
znimi,boniemiałasiłopuścićtychsmutnychszeregów,których
zastępdoszedłażpodDomNiemiecki,gdziepowieszonojejnaszyi
puszkęiwysłanowrazzUlrikąnaulicę.Dreptaławpatrzonawcienie,
które,jaktowlutowepopołudnie,szybkowypełzałyzzakamarków
icorazmocniejzalewałyulice,aniebosiniałotakgwałtownie,
żezadarłagłowęiprzystanęła,leczzarazzewstydemspuściławzrok,
