Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
dowykarmieniadodatkowadwójkadzieci.
OśmioletniaAmelkazłożyłaustawciup
niezadowolona,żenieudałojejsięodnaleźćbrata,ale
wkrótceroześmiałasięnacałygłos,porwanaprzez
niegowramionaikręconawokoło,ażwirowałajej
ozdobionafalbankamispódniczka.„Najmodniejsza
wcałymmieście”,jaksamauważała.
–Wracamydodomu–oznajmiłIgnacy,patrząc
nadługiecienierzucaneprzezsłońce.Musiałobyć
poszóstej.Ojciecpewniejużwrócił,amatkakończyła
przygotowywaćobiad.Nietolerowałaspóźnialskich.
–Apoobiedzie...–zaczął,aleLudekmuprzerwał:
–Bajka.
–Żadnabajka.Lekcjapolskiegoidyktando.
–Nieee!–zaczęłyprotestowaćdzieci,alewgłębi
sercawiedziały,żezIgnacymwielewtejsprawienie
wskórają.
Starszybratzpełnądeterminacjązająłsięnauką
rodzeństwa,zdającsobiesprawę,żetylkodzięki
lepszemuwykształceniubędąmoglisięwydobyć
zubóstwa.Onteżzostałtąnaukązarażonyprzez
doktoraNowackiego,któryrazwtygodniuprzychodził
doojcanapartyjkęszachów.
Mającprzykażdymbokujednozmalców,Ignacy
skręciłzpolnejdrogidochodzącejdorzekiwstronę
miasta.Przywitałogowściekłeujadaniepsów.
Wpierwszejchwilipomyślał,żeprzyjechałrakarz,ale
naglepoczułgryzącyswąd.Czyżbyktośpaliłognisko?
–Alenieładnieśmierdzi.–Amelkaostentacyjnie
zatkałasobienos.
Dochodzilijużdopierwszychdrewnianychdomów
tkaczy,gdyzzawęgławybiegłżydowskidruciarz
wczarnymchałacieizrozczochranąbrodą.Ignacyznał
godobrze.Drutowaneprzezeńgarnkizyskiwałydrugie,
anawettrzecieżycie.
–PanieOsowski!Waszdomsiępali!–wrzasnął
nawidokchłopaka.
Ignacyzatrzymałsięnagle,czując,żekrewodpływa
mudonóg.
