Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Przedmowa
Utrataświadomościudzieckajestzawszeobjawemnaglącym,świadczącym
owystąpieniuzaburzeńczynnościośrodkowegoukładunerwowego.Zabu-
rzenieczynnościtegoukładumożemiećcharakterpierwotny(byćzwiązane
zmiejscowymprocesemchorobowymlubdefektemorganicznym)albo
wtórny–możebyćwywołanenieprawidłowączynnościąktóregośzinnych
narządówlubzaburzeniamiwielonarządowymi.Utrataświadomości
udziecka(szczególnieutratanagła)jestdramatycznymprzeżyciemdlajego
najbliższegootoczenia.Dlalekarzajestprzedewszystkimniełatwym,wyma-
gającymszybkiegorozwiązaniaproblememdiagnostycznymileczniczym.
Zaburzeniaświadomościmająróżnądynamikę.Mogąwystąpićnagle
lubrozwijaćsięstopniowo.Decydujeotymnajczęściejrodzajczynnika
sprawczego,specyfikareakcjiwłaściwychwiekowirozwojowemu,dotych-
czasowystanzdrowiadzieckaijegorozwój,wreszcie–okolicznościtowa-
rzyszące.Utrataświadomościudziecijestczęstoskutkiemświeżodoznane-
golubdawnegourazu,alboteżpierwszymsygnałeminnejchoroby,
przebiegającejzgłębokimizaburzeniamihomeostazywymagającymi,po-
dobniejakskutkiurazu,niezwłocznegodziałaniawkażdychwarunkach.
Podstawąpostępowaniapowinnobyćszybkieidostatecznieszerokieróżni-
cowanieopierającesięnawynikubadanialekarskiegoidostępnychdanych
zwywiadu.
Pourazowautrataświadomościmożebyćskutkiemurazugłowyalbo,
jakjużwspomniano,następstwemurazuwielonarządowego.
Zaburzeniaświadomościniezwiązanezurazemmogąwystąpićwprze-
bieguróżnychchoróbizespołówchorobowych,zarównotychlepiejzna-
5
