Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
ludzkośćwminionychstuleciach.Zarazy,plagi,
żywiołyiniemożliwedopowstrzymaniawojny
sprowadzałynaludzichoroby,śmierćinieszczęścia,
wobecktórychbylikompletniebezradni.Tymczasem
obecnie,chociażnadalspotykająnaschoroby,śmierć
inieszczęścia,toprostastatystykakażeprzyjąć
optymistycznąocenęwspółczesnegoświata,
wkażdymrazienaszegozakątka.Dlawiększościznas
życiestałosięnieporównaniebezpieczniejsze,
zdrowsze,dostatniejszeiprzedewszystkimdłuższe.
Nawetponuraliczbaśmiertelnychofiarwypadków
samochodowychwczasiekażdegoweekendunie
wybrzmiewaażtaktragicznie,jakmilionyofiardwóch
wielkichwojenczygrypyzwanejhiszpankąwczasie
wirusowejpandemiinapoczątkuzeszłegostulecia,czy
epidemiiczarnejospywXIVwieku.
Amimotocorazwięcejludzizałamujesię
psychiczniezpowodunerwic,depresjiipretensji
dolosu,żenieżyjeimsięszczęśliwiej,jeszcze
dostatniejijeszczedłużej.Aprzecież,zauważaHarari,
dzisiajwwiększościkrajówobjadaniesięjestdużo
większymproblememniżgłód.Inajgroźniejsze
choroby,będąceobecniegłównymizabójcami,czyli
nowotworyidysfunkcjeukładukrążenia,wynikająnie
zbakteryjnychlubwirusowychzakażeń,lecz
zsiedzącegotrybużyciaorazprzesłodzonej
inadmiernietłustejdiety.Chciałobysiępowiedzieć:
„Ludzie,opamiętajciesię!Zobaczcie,cosamisobie
robicie!”.Hararitowłaśniemówiiwłaśnietoniektórzy
mająmutakbardzozazłe.Jaodwrotnie,powołujęsię
najegoksiążkępoto,abyzechciałjąprzestudiować
każdy,ktopotrzebujetrochęwięcejpogodyducha.
Wświetletychspostrzeżeńmożnapowtórzyć
umieszczonepowyżejpytanie:Wielkastrataczymała
strata?Jakjąoceniać?Czymożnatękwestię
zobiektywizować,ustalającjakąśuniwersalnąskalę
stratorazżalów,któreimtowarzyszą?Chybajednak
nie.Wiemyprzecież,żebardziejboliwłasny
skaleczonypalecniżwiadomośćoczyjejśzłamanej
