Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Lekcjautraty,lekcjanajdłuższa
Jeżeliten,ktoodszedł,jednaknadaljest,
bopozostawiłślady,októrychtyluludzi
opowiada,toodszedłczynieodszedł?
Jeszczezanimświadomośćotworzysięnasiebiesamą
inaświat,jużuczestniczymywlekcjiutraty.Wszyscy,
każdy.Naprzykład,gdynagleustajekołysanie–takie
rozkoszne,narkotyczniebłogie,nieskończeniemiękkie,
ciepłeibezgraniczniebezpieczne.Iotonagle–nic.
Kołysanieustało.GdziepodziałosięTOnienazwanie
błogie–miękkieiciepłe,otulające,bezpieczne?Cosię
terazzemnąstanie?Gdziezaczynamsięja,gdziesię
kończę?Możezarazmniejużniebędzie?Tracę
siebie...Jaktoprzetrwać?Czyprzetrwam?Zaledwie
przeczucie,jeszczenieświadomość,aletoonauczy
naspłakać.
Zanimdoresztyznużynasprzerażenie,płaczemy.
Poswojemu,jeszczebezsłów,wołamy„Wróć!”.Ito,
czegoniepozwalamysobieodebrać,przeważnie
powraca,dosłownienanaszezawołanie.Zostajenam
oddane,odzyskujemyto,ocowołamy,czegonie
chcemyutracić.Powracajączułeobjęcia,kołysanie,
cielesnapieszczota,bezpieczeństwo.Pierwszalekcja
odrobiona:wołaj,krzycz,płaczjaknajgłośniej,
aodzyskasz.Odzyskamymożetylkonachwilę,ale
wtensposóbpowolidowiadujemysię,żenatym
polegażycie,itakjestdobrze.Tracimy,odzyskujemy,
znówtracimy,uczymysięwytrzymywaćnajpierw
krótkierozłąki,potemcorazdłuższe.Ijeszczedłuższe.
Ażkiedyśnaszewołanieiniezgodanarozłąkęnie
zdołająprzywołaćUtraconego.Staniemywobliczu
stratyNieodwracalnej.Niedoodzyskania.Nie
doodwrócenia.Tobędziedrugalekcja.Musimy
jąodrobić,abysiędowiedzieć,żetoteżmożna
przeżyć.
Razemztymićwiczeniamiodzyskiwanialub
